Sinds er bij mij reumatoïde artritis is vastgesteld moet ik regelmatig naar de kliniek voor periodieke controles.
Ik heb wel even getwijfeld of ik hier wel een artikel over wilde schrijven omdat ik het zelf niet leuk als ik erheen moet en me achteraf altijd leeg en rot voel en als ik de foto’s zie denk ik getsie wat ziet dit er naar uit. Ik ben er nog steeds niet helemaal aan gewend dat dit nu bij mij hoort. Helaas is dit wel zo en daarom heb ik besloten om ook dit met jullie te delen.
Ik krijg nog wel eens de vraag waarom ik daar dan zo regelmatig naartoe moet en wat ze daar dan allemaal doen.
Momenteel doe ik mee aan een onderzoek dat er voor dient om reuma in een zo vroeg mogelijk stadium te ontdekken en snel te kunnen starten met de medicatie zodat de schade minimaal blijft en vertraagd wordt. Gelukkig waren ze er daardoor bij mij snel bij.
De medicatie vind ik best wel heftig. Ik slik 1x in de week een hoge dosis methotrexaat waarvan ik me behoorlijk ziek en energieloos voel de dag erna. De methotrexaat is niet goed voor je nieren en breekt je foliumzuur af, hierdoor moet ik ook 2x per week foliumzuur slikken en ben ik door de bijwerkingen mijn enorme bos krullen kwijt (mijn haar is veel dunner en stijl geworden) waar ik erg verdrietig over ben. Ook slik ik elke dag prednison, deze is weer slecht voor je botten waardoor ik ook een hoge dosis Calcium en Vitamine D moet slikken en snel blauwe plekken krijg en dan heb ik het nog niet eens over de bijwerkingen. Je begrijpt natuurlijk wel dat als je medicatie slikt en voor de negatieve effecten van die medicatie ook weer extra pillen krijgt, je dan wel regelmatig op controle moet.
Op een dag dat ik voor controle kom, moet ik altijd veel buisjes bloed afgeven want er moet van alles gecheckt worden en ook moet ik urine afleveren (het liefst als ik nuchter ben). Ik ben altijd weer bang dat er iets niet goed is want dat zou betekenen dat ik van de medicatie af moet en de (nu sluimerende) ontstekingen weer ten volle terugkomen.
Daarna ga ik meestal door naar de afdeling radiologie voor foto’s van mijn handen en voeten. 1x in het half jaar moet ik ook een DEXA – Scan laten maken (deze meet de botdichtheid)
Vervolgens ga ik naar de reuma verpleegkundige die een aantal vragen stelt, mijn lengte en gewicht opneemt en vervolgens mijn gewrichten op meerdere plekken nakijkt.
Meestal moet ik daarna ook nog naar mijn eigen reumatoloog (dit gebeurd soms dezelfde dag maar soms ook op een andere dag).
Uiteindelijk moet ik dan nog even naar de apotheek voor nieuwe medicijnen en dan mag ik weer naar huis.
Als ik dit zo teruglees denk ik bij mezelf “ dat valt toch wel mee?” en toch heeft het elke keer weer een enorme impact en voel ik me rot en doodmoe als ik de deur weer uit loop.
Meestal doe ik dan daarna wel iets liefs voor mezelf, even een warm bad, een maskertje of gewoon een lekker ijsje ofzo.
Uiteindelijk is het ook allemaal voor mijn eigen bestwil. Als ik kijk hoeveel beter het al is dan voordat ik wist wat er aan de hand was, mag ik blij zijn dat ze er op tijd bij waren en ik zulke goede zorg van ze krijg.
Heb je na het lezen van dit artikel nog vragen? Voel je vrij om een comment achter te laten 🙂
Liefs Dalia
daaltjeswereld.com 
Één reactie