Voor deze keer op de donderdag ook een blogje. Het is een gastblogje van Aletha. Ik kwam haar tegen op Instagram en ontdekte dat zij de halve marathon van Etten Leur gaat lopen voor het KWF en dat terwijl zij net als ik Fibromyalgie heeft. Ik vond dit zo bijzonder dat ik besloten heb dat ik haar daarin wilde steunen en haar op deze manier een platform wil geven om haar verhaal te doen.
Heb jij ook een mooi verhaal of een actie waar je aan meedoet? Mail me gerust, dan kunnen we kijken of we ook jouw verhaal kunnen delen 🙂
Hoi, ik ben Aletha 29 jaar en heb een dochtertje van 3. Ik woon samen met mijn vriend en hebben nog 2 hondjes en 2 katten. Ik werk fulltime in een kledingzaak en ben in training voor de halve marathon aankomend weekend.
Zo lijk ik op een normaal gezond iemand toch?
Helaas schijn bedriegt. Ik mankeer zeker wel iets alleen het is niet aan me te zien. Ruim 2 jaar geleden kreeg ik te horen dat ik aan fibromyalgie lijd (weke delen reuma) het begon na de geboorte van mijn dochter. Ik begon steeds meer te mankeren: hoofdpijn, duizelig en altijd maar pijn. Overal! Na vele onderzoeken kwamen ze uit dus op fibromyalgie. Bij mij houd dit dus in: 24/7 leven met spierpijn, geen kracht meer in mijn handen(ik krijg geen fles of potjes meer open) mijn vingers krijgen de symptomen van artrose(laatst vastgesteld), opstaan is erg pijnlijk.
Hoe ik dit gekregen heb? Ze denken dat ik vele nare gebeurtenissen uit mijn verleden niet goed heb verwerkt. Ik ging altijd maar door met werken of school. Na een pittige zwangerschap van mijn dochter was dat de druppel geweest voor mijn lichaam en kreeg mijn lichaam dus kortsluiting. Hoe ik ervan af kom? Niet! Just have to live with it.
En dat is soms wel zwaar. Ik ben een fanatieke sportster heel mijn leven al. Ik werk graag voor mijn eigen centen. Dus die pijnen is wel lastig.
Nu leer ik mijn lichaam beter kennen en weet ik op tijd rust te pakken. Maar omdat mensen niks zien aan je is het wel lastig het steeds uit te leggen. Waarom kan je wel hardlopen en niet naar dat feestje? Tsja omdat mijn lichaam dan moe is en dan moet ik rust pakken.
Mijn weg naar de halve marathon ging ook niet soepel. Ik koos om hiervoor te gaan omdat mijn vader de halve liep in Brussel. Ik loop hem ook voor een goed doel namelijk voor het KWF. Hij is 11 jaar geleden aan deze ziekte overleden. Ik loop hem dus niet voor mezelf. En de mensen die me steunen en sponsoren geven mij weer kracht.
Mijn motto: if they say I can’t, I will show them I CAN! Geef niet op, als je iets wil ga ervoor ondanks je chronische aandoening. Neem op tijd je rust. Hoe lastig soms ook en hoe lastig en onbegripvol je omgeving erop reageert. Never give up, stay strong!
Wil je na het lezen hiervan een donatie doen, dat is natuurlijk altijd welkom en kan via deze link: https://acties.kwf.nl/halvemarathonvanettenleurvoor
Volg me ook op Instagram: @atleetha
Liefs Aletha.
Follow my blog with Bloglovin
daaltjeswereld.com 