Ik heb een tattoo laten zetten!

Ik heb het eindelijk gedaan. Ik heb een tattoo maar wel een kleintje.

Al sinds ik een klein meisje was wilde ik een tattoo, en wel een met het  Oog van Horus (het alziende oog) en ook nog eentje met een Ankh. Ik vind dit erg mooi vanwege de betekenis maar ook vanwege mijn Egyptische roots.

Ik ging dat toch echt niet doen. Ik ben doodsbang voor naalden en val al bijna flauw als ik bloed moet prikken. Ik kijk altijd weg als ik naar de reuma kliniek ga zodat ik het niet zie. Als ik het zie voel ik het ook. Dat zit natuurlijk gewoon tussen mijn oren want die naald gaat er in of ik nou wel of niet kijk.

Toch bleef het idee altijd bestaan. Ik hoefde niet mijn hele lichaam vol want dat vond ik niet zo mooi. Kun je je mijn schok voorstellen toen ik Mike leerde kennen en hij al een grote tattoo had met plannen om er nog meer bij te zetten? Toch vind ik inmiddels wat hij heeft heel erg mooi. Het hoort bij hem en past ook bij hem.

Een half jaar geleden liet Mike zijn eerste sleeve zetten en kwam hij met koorts thuis. Ik dacht nou dit wil ik echt niet want het doet allemaal veel te veel pijn. Daar komt bij dat ik fibromyalgie heb waardoor ik pijn heftiger ervaar dan anderen.

Mike kon me ook niet zo goed uitleggen hoe het nu precies voelt. Hij gaf alleen aan dat het niet heel prettig was. Het zou uiteindelijk voelen alsof je een schaafwond hebt. En hij zei dat met al die lichamelijke pijn die ik altijd te verduren heb met de reuma en de fibro ik dit best kon hebben. Een collega van me zei precies hetzelfde toen ik haar erover sprak.

Toen ik op internet een mooie tekening vond van de twee symbolen die ik graag wilde in een plaatje heb ik besloten om het erop te wagen. Het was een klein plaatje dus hoe lang kon hij daar nou mee bezig zijn. Even doorbijten zei ik tegen mezelf. Als ik dit kan ben ik gewoon een die-hard 🙂 Ik zei tegen Mike dat ik het graag wilde en we gingen even langs bij de tattooshop waar hij zijn tattoo heeft laten zetten (hij zou het eindresultaat nog komen laten zien). Eenmaal aangekomen in Veenendaal bij de tattooshop kwam de geur van dettol me tegemoet en voelde ik me spontaan week in mijn benen en ontzettend misselijk worden. Ik stond helemaal te rillen. Ik heb uitgelegd dat ik nogal slecht tegen pijn kan en aangegeven dat ik toch wel heel graag die tattoo wilde en een afspraak gemaakt.

Twee weken later was het zover. Ik mocht op die pijnbank liggen. Die tattoo artist was erg aardig en deed nadat het plaatje erop ging even voor hoe het voelde. Ik was verbaasd over het gevoel. Het deed veel minder pijn dan verwacht en zodra hij weer inkt ging pakken en de naald van mijn huid af ging was de pijn ook direct weg. Het verschilde wel per stukje hoe het voelde want aan de ene kant voelde het als irritant gekriebel en aan de andere kant was het toch wel wat gevoeliger. Toch zei de tattoo artist dat ik me erg goed hield voor zo’n eerste keer.

Een kort filmpje van hoe dat ging, dat geluid van die naaldjes, brrrr

Na een kwartier was ik klaar en stond hij er op! Ik begrijp ook gelijk waarom Mike het zo lastig vond om uit te leggen hoe het voelt. Je vergeet het namelijk heel erg snel weer. Het viel mij in elk geval erg mee, de ergste pijn was eigenlijk die erna kwam. Dat “ schaafwond” gevoel. Vooral als je onder de douche stapt. Toen het echt ging helen jeukt het ook heel erg en het is wel moeilijk om daarvan af te blijven.

Ik ben supertrots op mezelf dat ik dit na al die jaren toch heb gedaan ondanks mijn angst. Sterker nog, de afspraak voor de tweede, wat grotere tattoo staat alweer gepland voor december.

Heb jij ook weleens iets gedaan wat je ontzettend graag wilde maar eigenlijk heel eng vond? Ik ben benieuwd naar jouw verhaal 🙂

P.S. Ik wil graag een Q&A voor jullie doen. Als je vragen hebt of dingen die je wilt weten geef dat dan hieronder of op mijn social media aan. Ik spaar de vragen op en maak er dan een keer een blogpost van!

Liefs Dalia
Follow my blog with Bloglovin