Waarom zijn wij zo enorm goed in het moeten en willen presteren? Omdat men dat van ons verwacht? Maar is dat wel zo? Of heb je die verwachting zelf gecreëerd? Laten we ons mee gaan in de grote massa? De maatschappij die hoge verwachtingen heeft?
Ik zelf heb mij aangeleerd de lat lager te plaatsen. Ik hoef niet te leren limbo dansen dus hij kan mij niet laag genoeg! En stukje bij beetje kan de lat weer wat hoger. En plots merkte ik dat ik er weer met rechte rug en opgeheven hoofd er weer onder door kon.
Ik ben vaak in gesprek met mensen met fibromyalgie. Mijn ervaring is dat velen een turbulent verleden hebben. Velen van ons zijn het type “gewoon doorgaan”.. Totdat je niet meer door kan. Je lijf geeft genoeg seintjes om je te waarschuwen, alleen als je in de massa bent heb je geen tijd om te luisteren. Dan moet je lijf schreeuwen en dondert je lat dusdanig omlaag dat je er overheen struikelt!
Dát punt is jouw moment om het “anders” te gaan doen. Neem je rust, zorg voor ontspanning, blijf in beweging op jouw tempo.
Ik ben mijn fibromyalgie dankbaar. Waarom? Omdat het mij heeft gebracht waar ik nu ben. Ik had dit allemaal niet bereikt als ik maar was doorgegaan en doorgegaan. Het positieve eruit halen helpt je om te accepteren. Mijn lat verschuift nog regelmatig. Maar dat zoek ik bewust op.
Mijn leven is mooier geworden nu ik bewuste keuzes maak voor mijzelf!
Probeer het eens. Ook jij mag en kan dat!
Liefs,
Carien
daaltjeswereld.com 