Mensen mogen zijn wie ze willen zijn en hoe zij in het leven en door het leven willen gaan. Ik vind dat juist het mooie aan de mens. Er zijn zoveel verschillen en iedereen is uniek!
Ruim 6 jaar geleden nu dat ik voor het laatst aan het werk was, althans een betaalde baan. Ruim 6 jaar geleden dat ik in zo’n enorm diep dal zat, toen zat ik er niet zo vrolijk en gelukkig bij als nu.
Ik was depressief en ziek. Of was ik ziek en daardoor depressief? Ik had een arts die niet naar mij luisterde of hij begreep mij niet. Ik nam toen het besluit te veranderen van huisarts en dat is mijn beste beslissing ooit geweest. Want daar kwamen de antwoorden en hulplijnen die ik nodig had. Alleen terug op de werkvloer zat er niet meer in. En dat doet tot op de dag van vandaag pijn!
Met mijn fibromyalgie weet ik nu wel om te gaan. Met mijn HSP (highly sensitive person) nog niet altijd. Ik heb in de afgelopen jaren vaak vrijwilligerswerk gedaan. Leuk om te doen, maar niet geheel mijn ding. Het bleef knagen, want als ik dit dan kan moet het voor een baas (lees betaalde baan) toch ook kunnen? Waarom ben ik nu zo zoals ik ben?
Alleen reeël gezien … voor een baas met verantwoordelijkheden en verplichtingen met vaste werktijden geeft een hele andere druk dan vrijwillig ergens aanwezig zijn. Te veel “moeten” te veel “prikkels” … en BAM ik ben uitgeschakeld. Dan overzie ik het niet meer en ben ik dolende in mijn eigen breinchaos. Dat is mijn unieke eigenschap.
Inmiddels heb ik het weten om te denken. Vrijwilligers werk aan – voor – met mijzelf. Wat mij dat oplevert?
Rust – balans -geluk – mijzelf – vrienden -kennissen – ontmoetingen – nieuwe dingen en nog heel veel meer!
Geld maakt tenslotte niet gelukkig, dat durf ik nu wel volmondig te beamen.
Van de hulp die ik inmiddels biedt aan mensen die uit een vergelijkbare situatie proberen te komen, die help ik, daar wil ik niet rijk door worden daar wil ik hun persoonlijke rijkdom mee bereiken!
Liefs,
Carien
daaltjeswereld.com 