Op vakantie!
Ik vind het heerlijk! Maar het “werk” dat je hebt voor je op jouw bestemming bent, vind ik een opgave.
De laatste paar jaar heb ik steeds vaker moeite met het overzicht houden. Waar ik vroeger echt alles geordend in mijn hoofd had met wat er gebeuren moest…heb ik tegenwoordig een steeds meer “wolkendek” in mijn hoofd.
Deze vakantie was opgedeeld in tweeën. Dat betekende dus ook twee maal nadenken wat er mee moest. Okee, vakantie 1 was redelijk gelukt. Het was ook wel een voordeel dat we een week naar één vaste plek gingen, namelijk Île de ré.
Vakantie 2?!! Chaos!!
Die bestond uit 3 delen..en ik kreeg er maar geen grip op laat staan overzicht. Waarop mijn man herhaaldelijk zei “wat is het verschil?”…en ik mijzelf druk bleef maken…herkenbaar? Nou goed, ik heb hem uitgedaagd mij te helpen. Bah..raad eens? In één uurtje waren de tassen gepakt en stond alles gereed.
Hoe dan hè? Door chaos te creeëren in je hoofd kun je ook nooit overzicht hebben blijkbaar.
Op naar vakantie nummer 2, bestaande uit 3 verschillende plekken.
Onze eerste bestemming van deze reis was Rüst in Duitsland. Wij gingen daar heen omdat onze zoon had mee mogen beslissen in deze week van vakantie en hij had gekozen voor een bezoekje aan het pretpark Europapark.
Wij verbleven in een appartement dichtbij het pretpark voor 2 nachten en gingen toen weer verder..
De tweede bestemming was een midweek in Center Parcs de Eiffel.
Van waaruit wij naar Trier , Luxemburg en wederom een pretpark. Het pretpark Phantasialand.
Trier is zeer zeker een aanrader! Wat een mooie historische stad. Je hebt er meer dan genoeg te zien en te ontdekken. Heel veel bezienswaardigheden.
Waaronder uiteraard de Porta Nigra, de overgebleven stadspoort vanuit de Romeinse tijd.
Op naar de laatste en derde bestemming… Texel!
Op het moment dat ik dit type zie ik zelf ook wel in dat het allemaal best veel energie van mij heeft gevraagd. De lange autoritten , pretparken en stadswandelingen. De dag dat wij tijdens ons bezoek aan de Eiffel naar Luxemburg zouden gaan, voelde ik mij al niet zo top. Niet fris en fruitig zeggen wij dan.
Maar goed , ik stel niet graag mensen teleur dus zette door. Mijn man had zich er op verheugd om deze stad te bezoeken.
Na een uur zijn we de stad weer uitgegaan omdat ik het echt niet meer kon. Overal, maar dan werkelijk overal zaten pijntjes, en ik zou zweren dat Luxemburg in een reuzenrad was gebouwd, zo draaide deze stad voor mijn ogen. Nee zeggen blijft ook voor mij een leerpunt, zal het altijd blijven.
Maar oplossing? Man en zoon gaan zwemmen op het park van ons vakantiehuisje en ik ga even niets doen!
De keuze maken dat het beter is om niet door te gaan kun je leren. Sterker nog MOET je je eigen maken. Dit ter zelfbescherming en ter bescherming van je naasten..je naasten hebben er tenslotte niets aan als je beroerd en met veel pijn in hun gezelschap bent, want dat maakt het namelijk niet gezellig.
Er valt genoeg te verzinnen om wel te kunnen doen, dus gooi dat schuldgevoel heel snel van je af en kies voor wat voor iedereen leuk is. Inmiddels zijn we weer terug in ons eigen stadje en huis.
En kan ik weer leven zoals ik daar het beste bij gebaat ben! En dat zijn zeker weten niet al te veel lange autoritten meer (voorlopig).
Home sweet home.
Liefs,
Carien
daaltjeswereld.com 