Ik schreef er een paar blogs eerder al over. Over dat ik ook heus wel mijn twijfels kan hebben! Ik bedoel, wie ben ik om te denken dat ik op een dag kan zeggen “yeah, i did it..”
Nou eigenlijk ben ik gewoon mijzelf en twijfel af en toe lekker raak en ondertussen doe ik mijn ding. Omdat het mij helpt om sterker te worden, beter in mijn vel te zitten, mijn hoofd op andere gedachten te brengen of helemaal leeg. Dat ik daar voor mijzelf een doel aan heb gekoppeld is om het feit omdat ik anders eigenlijk gewoon niet zo goed kan functioneren. Herken je dat?
Dat je gezegd wordt doe dit of doe dat, maar waarom eigenlijk? Omdat het goed voor je is? Maar wat is dan goed voor mij? Hoe kan een ander nou bepalen wat goed voor JOU is? Zij zijn niet jij en jij bent niet zij. Jij bent jij! En jij bent bijzonder en uniek. En gezegend met een aandoening die je dwingt sterk te zijn in vele opzichten. Ik heb er letterlijk voor gekozen om sterk te zijn of in ieder geval te lijken. Maar bovenal lieve mensen het advies wat je krijgt gevraagd of ongevraagd dat moet je voor jezelf nog wel even door een filter halen.
Je kunt niet verwachten dat als je lijf dusdanig “op” is en “uit” staat, dat het in no time weer “vol” en “aan” staat. Je hebt er heel lang over gedaan om roofbouw te plegen…je fundering langzaam maar zeker af te breken, dus neem jouw tijd voor de wederopbouw er van. Bewegen is goed voor ons. Maar weet en realiseer je dat de één soms net iets meer cement nodig heeft dan de ander. Geen probleem! Geeft niks! Zolang je er aan werkt en mee bezig bent, dan komt het goed.
Vergelijk je niet met anderen, vergelijk je met jezelf hoe je was en wat je wilt zijn. Al lijkt het onmogelijk, dat is het niet. Het werken aan herstel is al een mega mooi en groot doel op zich. Denk en droom groot is een streven en kan een mooi motto zijn, als dat bij jou past. Maar als je tevreden bent met minder maar genoeg om gelukkig te zijn, wie of wat is men om daar een mening over te geven?
Tot volgende week….
Liefs,
Carien
daaltjeswereld.com 