Hebben jullie kinderen? Ik heb er 2, een meisje en een jongen. Ik ben mega trots op mijn beiden kids. Ze verschillen aardig wat jaar dus zitten beiden in een heel andere fase.
Mijn dochter is 22 jaar en mijn zoon is 12. Toch een aardig leeftijd verschilletje toch? Soms loopt het leven net even anders dan je zou hebben gedacht maar geluk komt altijd weer op je pad. Het verschil wat ze hebben is dat ze een andere vader hebben, en toch ook weer niet. Ja, mijn dochter heeft biologisch gezien een andere vader, maar leeft al zolang met mijn huidige man dat zij hem gelukkig als 100% papa ziet. Haar achternaam “durft” ze niet goed te veranderen, wat voor ons ook geen issue is, waarom zou je?
Soms denk ik wel eens, hoe zou het zijn als zij trouwt? Waarbij zij aangeeft haar biologische vader niet echt in de zaal aanwezig ziet, ze ziet hem nu ook niet..dus waarom dan wel hè? Alleen dan zal het vreemd zijn dat mijn man en haar “vader” qua achternaam niet kloppen…maar dat is dan ook het enige. Kortom waar maak je je druk om?
Ik denk dat dat meer een overblijfsel van onvrede bij mij is waar zij totaal niet mee opgezadeld dient te worden. Scheidingen zijn niet tof, zeker niet als er kinderen bij betrokken zijn. Mijn dochter was 4, toen dat huwelijk stuk liep. Ze was 10 toen ik hertrouwde.
De band die ik met mijn dochter heb is door wat wij samen mee hebben gemaakt wel een stukje anders dan met mijn zoon. Wellicht heb ik naar haar toe meer bezorgdheid of overcompensatie gedrag..?Wat ik al zei, ze zitten beiden in een andere fase. Mijn zoon is dit jaar gestart op de middelbare school HAVO/VWO en doet het tot nu toe super goed. Iedere dag op zijn fiets een half uur heen en half uur terug. De bikkel.
Wat voor de zomervakantie nog een knulletje was met als hoofddoel gamen..is nu een stoere knul aan het worden met minder game tijd maar vooral huiswerk tijd. Wat hij overigens in het hele begin rete irritant vond (om in zijn bewoording het te beschrijven). Maar, we hebben weer een vrolijk en blij kind, dat is het voornaamste. Onze zoon heeft zijn lagere school tijd heel graag willen missen, daar heeft hij dusdanig pech gehad niet in een klas te zitten waar vrolijkheid en blijheid heerstte. Er was daar altijd wel wat, hij had ook niet de klik met de andere kinderen. Dat maakt en breekt je schooltijd blijkt. Ik durf dit zwart op wit te zetten omdat hij laatst zei “had ik niet eerder naar de middelbare gekund mam?”…
En onze dochter? Die heeft haar propedeuse binnen en is nu druk aan de studie voor tweede jaars Bedrijfskunde aan de HU in Utrecht. Is begonnen met stage lopen en heeft het uitermate naar haar zin. Kortom wij zijn gezegend met 2 hele mooie gelukkige kinderen en dan heb je je taak redelijk goed volbracht als ouder toch?
Dat opvoeden is wat. Meer dan je best en het doen zoals jij het graag had willen hebben? Dat is wat werkt denk ik? Wij laten ze vooral zichzelf zijn met de kansen om zich te ontwikkelen tot een persoon zoals zij willen zijn.
Er bestaat geen goed of fout, als je bent zoals jij wilt zijn!
Liefs,
Carien
Volg mij ook op Instagram.
daaltjeswereld.com 