Even er tussen uit

En dan is daar het moment. Zolang iets “goed” gaat dan doe je je ding. En ik dus ook.

Al bijna 3 jaar ben ik 5 x in de week aan het trainen. Dat is zo’n 7 uur per week. Sinds afgelopen zomer is dat zelfs zo’n 11 uur in de week, omdat ik er ook 4 x in de week 45 minuten cardio bij doe voor mijn ontbijt. Om later op de dag de gym in te duiken voor mijn krachttraining.

Natuurlijk heb ik in deze afgelopen jaren pijntjes gehad. Ik bezocht met regelmaat een fysiotherapeut , manueel therapeut een huisarts en een osteopaat. Topsport gaat niet zonder goede begeleiding en dan wel verzorging. De extra handicap fibromyalgie vraagt net iets meer. Maar het ging, laten we zeggen, voor mij was het te handelen.

Tot aan nu. Ik was al weer ruim 2 weken onder behandeling van de manueel therapeut om de boel los te krijgen. Kraken lukte bijna niet door de spanning die zich had opgebouwd in mijn bindweefsel, om over de spierspanning maar te zwijgen. Na de 3e behandeling en de mega pijn besloot ik in overleg te gaan met mijn coach. Mijn trainingen had ik al aangepast, omdat mijn lijf aangaf even niet verder te willen bouwen. Ik heb zo’n geweldige coach, want voor ik het uitgesproken had, besloot zij dat ik minimaal een week eruit moest. Een week niet trainen minimaal.

Voor een atleet is dat echt een drama / vloek. Want je hebt een focus een doel en die behaal je door training en focus houden. En nu is dat “gestopt’. Ik had al de knoop doorgehakt om niet de wedstrijd te doen in maart, dat was al een teken denk ik. Maar nu het trainen ook stil komt te liggen, voel ik mij toch wat verloren en in de war.

Ik weet dat in rust je ook groeit maar toch, ik heb nog nooit niet getraind. Dit wordt een leerproces van heb ik jou daar. Ik ga mijzelf tegen komen, dat is een zekerheid. Mijn trainingen zijn namelijk ook mijn uitlaatklep om mijn energie of gevoel in kwijt te kunnen. Herkent iemand dit?

Aaankomende week / weken kan ik nu wel gebruiken voor dingen die anders niet zo gemakkelijk ingepland kunnen worden omdat ik altijd aan het trainen ben, dus het heeft ook wel weer zo zijn voordeel.

Ik heb wat boeken liggen die ik nog niet gelezen heb, heb ik daar nu mooi de tijd voor. Kan wat vaker met mijn lieve honden naar het bos, want waar kun je beter ontspannen dan in de natuur. Heerlijk de wind en frisse lucht in je gezicht. Afspreken met vriendinnen of nog beter…uitslapen of een heerlijk powernapje.

Ieder nadeel heeft weer zo zijn voordeel hè. Altijd proberen het positieve ergens van in te zien of het omdenken naar positiviteit, want dat helpt! Maakt het beter te accepteren, dan te zwelgen in zelfmedelijden. Zelfmedelijden is sowieso iets waar je niet in terecht wilt komen, maar dat is een heel ander verhaal.

Ik kan deze week ook gebruiken om eens lekker te bloggen. Genoeg tijd om mijn creatieve brein de ruimte te geven. Mmmm..als ik het zo teruglees krijg ik het nog druk deze week!

Fijne week allemaal!

Liefs,

Carien

volg mij ook op Instagram.