En zo zit ik in mijn derde rustweek. Waar ik rust ervaar maar ook weer niet. Ik zeg eerlijk dat het mij ergens wel bevalt het even niet “moeten” maar aan de andere kant raak ik uit balans als atleet zijnde.
Voor een atleet als ik (bikinifitness) is je spiermassa kweken en “shapen” je 100% drive! En massa bouwen gaat tergend langzaam, al helemaal op mijn leeftijd. Tja ik zeg het niet snel maar in deze weg telt leeftijd wel degelijk een rol…een plafond is nu eenmaal eerder bereikt.
Okee ik dwaal af. Laten we het bij hetgeen houden wat mij nu bezighoudt en lichtelijk niet meer rustig houdt. Ik verlies massa of volume. Ik check mijn shape 1x in de maand bij de coach..tot nu toe geen zorgen! Maar omdat mijn lijf 0,0 reserves meer had, lijkt het erop dat hij aan mijn bij elkaar gebikkelde massa is begonnen.
Tussen de foto’s zit 5 dagen…ik zie aan mijn schouderpartij dat ik “slink”. En dat terwijl mijn voeding meer dan genoeg is…euh ja..ik heb last van het “ik zoek troost voedsel” syndroom. Nou goed, in eerste instantie schrok ik zo erg…dat ik dus as we speak mij in een gymoutfit heb gehesen..nu op het randje van mijn bed deze tekst eruit knal en ik op weg ga naar de gym om nog eens een foto te maken ter vergelijking. Vorige week heb ik daar een foto gemaakt omdat ik er toen heel even moest zijn in verband met een afspraak. Dus… hier merken jullie niks van…maar ben even onderweg en ik kom er zo met nog een shape foto op terug. Is mijn onrust terecht? Of zie ik dingen doordat ik denk dat het zo is?
Nou dat is dus echt mindf*ck! Wellicht is er verschil maar zoveel als ik dacht gewoon niet! Laat mij nu hét voorbeeld voor jullie zijn dat een spiegel + licht echt verschil kan maken. Sterker nog het kan je maken en breken. Niet letterlijk breken maar je wel degelijk doen laten twijfelen en dus onzeker maken. Nergens voor nodig. Mijn spiegelbeeld zegt mij hier letterlijk NIKS AAN DE HAND en mijn brein nam een loopje met mij thuis. Het is wel zo dat je als bikinifitness atlete extreem gefocussed bent op shape hè, iedere atleet die dit leest zal dat kunnen beamen. Het meest zware voor een topsporter is de continue mentale strijd die je met jezelf levert. Het altijd moeten en willen presteren. Conclusie van dit verhaal? Ach ik heb er meerdere nu ik dit zo met jullie aan het delen ben.
Ten eerste als ik mijn shape wil checken, graag in één en dezelfde spiegel met hetzelfde licht! Ten tweede, en dat is voor mij nu toch echt de meest belangrijke!!! Mijn spiegelbeeld vertelt mij dat rust wel degelijk okee is! En ik de rust moet en mag ervaren, want het gezegde “in rust groeit men” blijkt waar!
(foto later nog eens thuis maar met daglicht)
Veel liefs en tot volgende week,
Carien
je kunt mij hier volgen op Instagram.
daaltjeswereld.com 