Afscheid

Is het waar dat afscheid nemen niet bestaat? <!–more lees meer–>

Onlangs was ik aanwezig bij een uitvaartplechtigheid waar zoveel warmte heerste, warmte en liefde waren denk ik de woorden die daar voelbaar waren. Het heeft mij aan het denken gezet. Want afgezien dat het verdrietig is om de betreffende persoon niet meer fysiek bij je te kunnen hebben, hoe warm en waardevol is het dat door zijn bestaan  er zoveel liefde hing in de ruimte. Ik was ontroerd door de mooie woorden die hij mocht ontvangen van zijn vrouw en kinderen. Met bewondering en respect heb ik geluisterd naar deze woorden, de anekdotes, maar vooral heb ik mogen voelen dat dit een zeer bijzonder gezin is.

En dan rijst bij mij de vraag, is afscheid nemen voorgoed? Zou het zo zijn dat je elkaar weer tegen komt? Tja, helaas kun je deze vraag pas beantwoorden als het moment daar is. En als het moment daar is, heb je niet de kans om dat dan weer te vertellen dat het zo is. Wel kan ik jullie vertellen dat ik lang geleden , ongeveer 10 jaar geleden, ik een reading heb gehad met/bij Derek Ogilve.

Ken jij hem? Je staat er voor open, je hebt je twijfels of je vind het totaal onzin. Andere opties zijn er volgens mij niet. Ik ben iemand die er voor openstaat. Altijd al wel, maar na mijn ontmoeting met Derek Ogilve helemaal. Ik kreeg daar dingen te horen die ik zelf niet meer wist. Mijn man was er ook bij, kort door de bocht gezegd..gelukkig want anders zou men mij niet hebben geloofd. Ik kreeg daar te horen dat ik een beschermengel om mij heen had, mijn opa. Ik had meerdere om mij heen bergeep ik, drukke bedoeling. Wat een gezelligheid.

In zo’n reading val je van de ene emotie in de andere. Het ene heb je nog niet verwerkt of er komt weer nieuwe info. Ik heb het als heel mooi ervaren maar ook intens en verwarrend. Eerlijk? Ik zal jullie vertellen dat ik heel lang nog heb gehad dat ik er “last” van heb gehad. Hahahaha bijvoorbeeld toch “stiekem” dat koekje of chocolade reep naar binnenproppen was anders, want hee “hij” zag tenslotte nu alles. Waar ik was, wat ik deed…overal was hij bij. Pfff…verwarrend en bizar. Inmiddels denk ik dat mijn beschermengeltje mij meer met rust laat omdat ik zelf de rust heb gevonden en zijn “hulp” niet zozeer meer nodig heb. Voelt goed! Heel soms ruik ik plots nog wel eens de geur van verse kippensoep…dat is wat mijn opa altijd maakte voor ons en die geur..tja die geur. Dus nogmaals “afscheid bestaat niet”…ik denk inderdaad dat dat zo is. Je neemt pas afscheid als je je hart op slot doet of datgene of diegene buiten je hart sluit. Alles wat je koestert en liefhebt blijft bij je, fysiek of niet fysiek.

Ik ben mij er van bewust dat dit een totaal andere blog is dan voorheen. Maar eigenlijk ook weer niet, want ik blog over dat wat mij bezighoudt. En deze week was dat het verlies van een dierbare. Want hoe mooi een uitvaart ook kan zijn, het brengt herinneringen en emoties met zich mee. En die houden mij dan een paar dagen bezig, schrijf ik van mij af en sta ik daar met jullie even bij stil. Ik hoop dingen bespreekbaar te maken of zware onderwerpen net iets luchtiger te maken. Misschien heb jij ook wel eens zo’n ervaring gehad, zoals de kippensoep ruiken, maar durf je er niks over te zeggen? Omdat je bang bent voor de “onbegrip” reacties? Al bereik ik nu er maar 1 persoon mee die blij is om te lezen dat diegene niet de enige is…dan ben ik een zeer tevreden en blij mens.

Veel liefs

Carien

Volg  mij hier op Instagram