Status update

vandaag een kleine update van mijn reis terug naar / op het podium. Al weer een tijdje geleden dat ik jullie vroeg of jullie dat leuk dan wel interessant zouden vinden. Als ik dat bij ging houden de weg naar het podium.

 

Volgens mij is  het duidelijk dat ik hierin wat steekjes heb laten vallen. Zo was ik oprecht van plan een wekelijks dagboekje te maken. Niet alleen voor jullie maar ook voor mezelf. Ik vind het heerlijk om te schrijven / bloggen. Soms is het bijna een soort van therapie. Want zodra ik er een blog over heb geschreven dan is vaak iets ook afgesloten. Zoals ik wel eens schreef over persoonlijke issues etcetera..ik ben het dan “kwijt” en weer door. Maar goed get to the point zeg maar….

 

De laatste tijd wordt mij met enige regelmaat gevraagd iets voor jullie te promoten op mijn instagram account. Dat is uiteraard super leuk om te doen, maar dat resulteert wel in “reclame” blogs en reviews in plaats van een persoonlijke update. En vandaag toen ik zin had om te gaan bloggen dacht ik, ik ga hier eens wat over melden. En zet ik mijn gedachten die omhoog komen gewoon weer eens zwart op wit en voor jullie nu dus te lezen. Laat ik eens teruggaan naar het begin. Het begin, dan heb ik het over ruim 7 geleden.

 

Zeven jaar geleden toen ik de knop radicaal omdraaide en er voor ging. Waar ging ik voor? Uit de rolstoel blijven en achter mijn rollator vandaan blijven. Ik kampte met overgewicht omdat ik mijzelf troostte met dat voedsel wat zorgt dat je kleding krimpt. Velen kunnen beamen dat als je je ongelukkig voelt voedsel je beste vriend is. Is zeker een issue maar te complex om zomaar even op te lossen. Om die reden houd ik het graag bij mijzelf. Naast het overgewicht had ik te kampen met de diagnose fibromyalgie en burnout en dat dan weer vergezeld met mijn HSP. Met een verleden waar ik niet aan terug wil denken en al helemaal niet over wil praten.

Daar zat ik dan, nog geen 40 jaar, uitgeblust / op / oververmoeid en de paniekaanvallen gierden door mijn zwakke maar ietwat grote lijf. Baan inmiddels ook kwijt. Niks. Noppes. Nada. Dat is wat ik had en wat ik er van dacht. Niks, noppes, nada. Het kon toch niet zo zijn dat dit het was dan? Ik verdomde het (excuus voor het woord gebruik) om mij aan te passen aan mijn ziektebeeld. No way!

Ik wist dat ik sowieso dit in eigen hand kon hebben en had. Er moest wat veranderen om beterschap te creeëren. En zo is het nu ruim 6 jaar geleden dat ik de boeken van Sonja Bakker kocht, die wel 4x heb uitgekookt en gebruikt. Om vervolgens over te gaan op het Paleo “dieet”. Beiden zijn geen dieet, het is een lijfstijl. Een lijfstijl die je leert om te gaan met je gezondheid. Ze hebben mij veel inzichten gebracht. Na 3 jaar was ik redelijk daar waar ik heen wilde, maar ik was er nog niet. Ik wilde blijven bewegen of wellicht nog meer om sterker te worden.

 

Ruim 3 jaar geleden dat ik een coach opzocht om daar samen mee te trainen, tot op de dag van vandaag ben ik diegene enorm dankbaar voor alles wat we hebben bereikt. Want met hem heb ik het aangedurfd te gaan werken naar een eerste bikinifitnesswedstrijd. Hij zonder ervaring als “bikinifitnesscoach” en ik zonder enige ervaring als atlete. Wij samen hebben het mooi geflikt om 6e te worden die dag, 11 maart 2018.

 

Na deze dag is er zo veel veranderd. Het is een ervaring die bijna niet onder woorden te brengen is. Er gebeurd daar iets met je, het sterkt je, het vormt je. Heel eerlijk? Als je een bikinifitness wedstrijd met alles wat daar bij komt kijken aan kan, dan is daarna niks meer een mega issue. Na die ene dag in maart wist ik wel dat ik door wilde. Tot ik in november 2018 met flinke blessures uit de gym moest blijven. Kan iedereen overkomen, het is wel zo dat ik met mijn 46 jaar en fibromyalgie en HSP en reumatische aandoeningen ietwat vatbaarder ben. Voor mij geen reden om niet te geloven dat het kan.

 

En kijk, dit hele verhaal gaat ergens toe leiden mensen! Want waar je mee begon te lezen was het verhaal van iemand met een lege agenda, niks meer, noppes en nada. En we zijn nu bij diezelfde persoon, maar nu met van alles te doen. Heel veel kunnende en mega genietende persoon. Ja mensen, physique boek ik momenteel niet mega verschil t.o.v. vorig jaar, dat klopt. Maar wat ik wel heb? Een sterker lijf wat toch in staat is om te herstellen. En dat is mij zo veel waard. De prognose in november was eventueel fitness op te moeten geven. En nu sta ik weer 3x per week in de gym om langzaam op te gaan bouwen. Heb ik een overvolle agenda met allemaal leuke dingen die ik mag doen. Ik besef mij dat ik van niks naar veel heel veel ben gegaan. Okee, dat is trouwens wel een dingetje, want te veel gaan doen ligt hierdoor ook op de loer. En aangezien ik vrij rap ergens enthousiast voor raak en vol voor ga, moet ik nu toch echt doseren. Zo heb ik keuzes moeten maken en sommige zaken (hoe leuk ook) moet ik aan mij voorbij laten gaan. Het is jammer, dat wel, maar dat ik mij nu goed voel en weer lekker op weg ben is mij zo veel waard dat ik deze keuzes moet maken om daar te komen waar ik wil. En dat is minimaal nog 1x spinnen op het podium. Dit keer hang ik er geen datum aan…naja misschien een beetje. Het liefst voor mijn 50e. Ik had doelen die ik wilde halen voor mijn 50e binnen de fitness…die heb ik herzien..niet haalbaar meer…maar voor mijn 50e mijn tweede wedstrijd? Ja dat gaat mij lukken.

 

Mocht ik binnenkort een wezenlijk verschil te melden hebben of serieus de weg weer ga bewandelen naar het podium dan kom ik hier uiteraard op terug.

 

Liefs,

 

Carien

Insta ; https://www.instagram.com/cariensteur