Als klein kind roep je het al “zelluf doen”. Onder mijn lezers zitten aardig wat moeders, die dit allemaal kunnen beamen. Je stimuleert je kind om het zelf te doen.
Hoe zou het dan toch zo komen dat naarmate je groter en ouder groeit, je deze boodschap en les vergeet? En denkt dat je iemand nodig hebt om te komen daar waar jij wilt zijn? Momenteel gaat er van alles rond in mijn brein waar ik over twijfel om dat de eter in te gooien. Men vind mij over het algemeen lief en aardig maar tevens direct en zeer krachtig. En niet iedereen kan dat waarderen. Daar heb ik dan weer begrip voor, al is het voor mij nu even zoeken naar de juiste bewoording of benadering van hetgeen ik eigenlijk bespreekbaar wil maken. Ik zelf ga confrontaties en discussies niet uit de weg. Maar ben mij er wel degelijk van bewust dat dat niet voor iedereen geldt.
Nou goed, mocht ik nu warrig overkomen dan komt dat omdat ik rekening probeer te houden om niemand voor het blok te zetten of zich aangevallen gaat voelen door mij. Dat is namelijk niet wat ik wil bereiken, ik wil juist bereiken dat je met deze blog aan zelfreflectie zou kunnen doen om eens na te gaan waar jij toe behoort of zou willen horen. Want ben jij het zelfstandige type? Het type “go with the flow”? Het ik heb niet echt een mening type? Of het type ik wil dat wat zij heeft maar doe er zelf niets voor. Daar bij heb je dan ook nog te maken met jaloezie en onzekere gevoelens. Dit alles maakt wie jij bent en hoe jij in je eigen kracht staat.
Mijn kracht zit ‘m in het feit dat ik heel goed weet wat ik wil en niet wil, nou beter gezegd ik weet heel goed wat ik niet wil. Ik ben een “self-made woman”, die stempel heeft mij heel lang laten voelen als niet goed, maar inmiddels draag ik dit met trots met mij mee. Iedereen maakt in zijn leven van alles mee, ik heb een hoop narigheid al mee gemaakt, zelfs 2x al op het randje gebalanceerd. Dus er is weinig wat mij klein gaat krijgen, naja zolang ik er zelf invloed op uit kan oefenen dan. Sommige factoren kun je niet beïnvloeden helaas. Zo sterk en powerful als ik lijk en ben, heeft ook een andere zijde. Ik ben ook het type die graag rust bewaard en het goed wil hebben voor iedereen. Ja ja…heel idealistisch i know! Maar toch…
Ik neem de functie “mediator” graag op mij omdat ik juist wil dat iedereen het goed heeft. Alleen waar ik nog niet zo heel lang geleden ben achter gekomen, is dat ik deze functie voor nu moet loslaten omdat het mijn eigen herstel (blessures) in de weg staat. Want mensen helpen is een mooi en dankbaar iets, als het dan ook echt wordt gewaardeerd. Anders levert het stress en spanningen op en dat is voor niemand goed en al helemaal niet als je fibromyalgie hebt. Pijnlijk genoeg zijn er dus ook mensen die je hulp niet kunnen waarderen en dan graag schoppen naar de verkeerde. En dan krijg ook ik, ja ook ik, de nodige spanningen en prikkels die ik niet kan handelen. Ik even van mijn pad raak, maar vervolgens verder ga omdat ik van mening ben dat je altijd voor je zelf moet kiezen als het gaat om jou eigen geluk. En dan kom je op het punt dat je kunt zeggen “ik ben dankbaar voor iedereen die nee tegen me zei. Dankzij hen heb ik het zelf gedaan.”
Jouw geluk hangt niet af van wat een ander doet. Jouw leven is niet te vergelijken met dat van een ander. Nope, jij bent verantwoordelijk voor je zelf. ZELF DOEN. Durf voor je zelf te kiezen, durf het alleen te doen.
Als je niks verandert , verandert er niks.
Liefs,
daaltjeswereld.com 