Pfff, waar zal ik beginnen. Vorig jaar in de zomer ben ik getrouwd en zijn we daarna lekker op huwelijksreis gegaan, het was heerlijk en ik heb volop genoten, weinig pijn ervaren en op een roze wolk geleefd.
Toen kwam het moment dat ik weer aan het werk moet steeds dichterbij. Achteraf gezien waren de signalen van mijn lichaam er al ver voor de trouwerij. Dat had weinig tot niets met mijn prive leven te maken. Ik merkte dat ik er al minder plezier in had om naar mijn werk te gaan. Niet omdat ik het niet leuk vond maar gewoon om dat het me teveel werd en het gevoel had niet gehoord te worden.
Afijn, zoals jullie weten ging het een aantal weken na de zomervakantie flink mis en stopte mijn lichaam ermee en niet alleen mijn lichaam. Ik stortte letterlijk in en heb dagen huilend van verdriet en van pijn thuisgezeten. Alle stress kwam eruit en ik was doodmoe. Gewoon letterlijk op! Gelukkig gaat het nu een stuk beter.
Helaas is het me nog niet helemaal gelukt op de routine van het trainen weer goed op te pakken maar het begin is gemaakt en hopelijk heb ik voor de zomer weer mijn six pack terug 🙂
Die hele situatie heeft mij wel doen nadenken over mijn leven en wat ik nu eigenlijk precies wil. Het liefst had ik mijn werk blijven uitvoeren maar dat was na alles wat er gebeurd was voor mij geen optie meer. Het was een mooie organisatie maar wel een die ik ontgroeid was en daarnaast heb ik besloten om aan mijzelf te denken en in mijn eentje was die baan gewoon te zwaar. Het heeft me verdriet gedaan maar ik heb er vrede mee. Ik ben het ook steeds beter aan het afsluiten.
En kijk mij nu!! Ik heb een leuke nieuwe baan op een hele bijzondere school waarvan ik vind dat we daar echt een verschil maken voor de leerlingen die daar op school zitten. Ik ben parttime ZZP’er en doe op dit moment allerlei leuke kleine opdrachtjes en collabs waar ik ontzettend van geniet. Ik heb weer tijd en zin om plezier te maken met mijn man en op stap te gaan met mijn vriendinnen en mijn fotografie wordt ook steeds beter en ontmoet daardoor ook veel leuke, nieuwe en bijzondere mensen. En het allerbelangrijkst, ik geef mijn grenzen aan en als ik iets niet wil dan doe ik het niet. Vroeger dacht ik dat dat egoistisch was maar integendeel, dat is voor jezelf zorgen!
Wat ik heb geleerd van het afgelopen jaar is dat ondanks dat het eens tegen kan zitten je er altijd sterker uitkomt en je er altijd van leert. Ik doe nu wat ik leuk vind en laat niemand mij vertellen dat iets niet kan want je ziet maar, het kan dus wel! Ik hoop de komende jaren nog heel veel leuke dingen te mogen gaan ervaren en alles uit het leven te halen wat er is maar…en let op want het is een belangrijke maar…ik zal voortaan zo goed mogelijk proberen om mijn grenzen te bewaken en naar de signalen van mijn lichaam te luisteren, dat zal vast niet altijd lukken maar dat heet vallen en opstaan. In ieder geval zorg ik altijd dat ik de nodige rust zal pakken.
Heb jij in je leven ook iets meegemaakt dat je heeft veranderd, op een positieve manier? Ik zou het heel leuk vinden als jij je verhaal met mij en mijn lezers zou willen delen. Schuw dan ook vooral niet om contact met me op te nemen en wie weet staat jou verhaal straks ook wel hier op mijn blog!
Liefs Dalia
daaltjeswereld.com 