Zo leven we al weer in week 18 van 2019. Even ter reminder dat de tijd vliegt en je dat misschien niet door hebt? Onzin natuurlijk want iedereen is in strijd met moedertje tijd.
Je kan niet genoeg tijd hebben, de dagen zouden langer moeten duren laat staan het leven zelf. Met al zijn ups and downs zou ik willen dat ik het eeuwige leven had, nog totaal niet klaar om te bedenken dat dit ooit stopt. Denk jij er wel eens over na? Ik eigenlijk niet. Bewust niet. Ik word mega onrustig als ik diep na zou denken over het leven en al helemaal over het NIET leven. Al zeggen mijn man en ik wel tegen elkaar “we zijn over de helft”…bah nope gewoon doorrrrrr . Het leven moet je vieren vind ik nu weer wat overdreven, maar dankbaar zijn dat iedere dag mijn ogen weer open gaan..ja dat zeker!!
Ik wil niet stilstaan en al helemaal niet terugkijken. Als ik terugkijk dan zie ik mooie maar meer minder mooie momenten, maar die liggen achter mij en kunnen mij niet inhalen..dat is iets wat dan weer zekerheid geeft. En als ik dan vooruit kijk, wat zie ik dan? Ja dat is dan weer grappig want eigenlijk is dat blanco. Tuurlijk heb ik wensen en dromen of doelen of hoe je het ook noemen wil, maar aangezien ik een mega beroerde planner ben stuur ik zo weer een andere kant op. Mijn hoofddoel sterk en fit blijven staat op nummer 1, dat hoef ik niet te plannen want daar ben ik zelf verantwoordelijk voor. Veder kijk ik uit naar een heerlijke zomervakantie straks in mijn oh zo geliefde Frankrijk. Lekker aan de kust, surfen in de branding. En mooi meegenomen een lekker bruin kleurtje opdoen…genieten van een zonnetje geeft mij een geluksgevoel. En verder? Keuzes maken in het doen van wedstrijden. Dan heb ik het over de bikinifitness wedstrijd waar ik nog minstens 1x aan mee wil doen.
Maar ook dat valt niet te plannen want ik ben afhankelijk van mijn lijf en gezondheid. Ik ben niet bereid alles op alles te zetten om op het podium te komen. Wat ik er wel voor over heb is mijn stinkende best en alles wat ik kan..geven in de gym om een verschil qua shape te bereiken. Moedertje tijd speelt hierin zeker een rol. Ik ben nu 46 jaar en heb rommelende hormonen die mijn lijf doen veranderen. Ik hang de vlag uit als die stomme overgang nu eindelijk zijn intrede doet om te blijven! Beter voor mijn lijf. Maar je raadt het al hè? Dat valt niet te plannen.
Nou goed genoeg gezwetst hierover… op korte termijn staat er wel wat gepland…dat dan weer wel. Op zeer korte termijn zelfs!! Morgen, ja je leest het goed…morgen ga ik met Dalia richting Eindhoven voor een paaldansles…ooohh mijn heeeeeeemeltje…super erg veel zin in, want geheid dat dit hilarische momenten oplevert, maar ik weet niet of je dit weleens gezien hebt? Dit is ware topsport dus wat het nog meer oplevert? Mega spierpijn vrees ik…handig ook want de dag erna (zaterdag dus) gaan we naar Emmen. Wat wij daar gaan doen? Plannen bespreken, uitrusten, genieten van dat wat we tegenkomen en een bezoekje brengen aan een bar van een goede vriend van Dalia. Maar zoals je nu weet een dag valt niet vooruit te plannen, dus we zullen zien…naar Emmen staat vast..Wist jij dat dit allemaal te volgen is in onze stories op Instagram. Ik heb jullie eerder onze Instagram accounts doorgegeven..maar om je te helpen komen ze hier nog 1x.
Je hoeft alleen maar op onze naam te drukken en je komt er vanzelf..
kun je meegenieten van al onze escapades die wie meemaken en of veroorzaken..hahahahahah Nog even in de trand van dit blog…vriendschap is ook niet te plannen. Had ik kunnen denken dat toen vorig jaar Dalia een oproep deed voor een gastblogster en ik dat werd dat zij mijn mattie zou worden en zijn? Inmiddels hebben we al mega wat geschiedenis gemaakt en beleefd en houd dit blog zeker in de gaten voor nog veel meer moois wat er aan komt.
Conclusie die ik maak uit dit schrijven? Ik ben een tevreden – gezegend en gelukkig mens en hoop gewoon nog lang mee te gaan!!
Liefs,
Carien
daaltjeswereld.com 