Gepest en Onzeker

Wanneer ik tegenwoordig in de spiegel naar mezelf kijk ben ik eigenlijk best tevreden met wat ik zie. Tuurlijk zijn er dingen die ik wel anders had willen zien maar dit is nu eenmaal wie ik ben en weet je wat. Ik mag er best zijn!

Er is een tijd geweest dat ik helemaal niet tevreden was heel onzeker zelfs. Ik ben altijd erg tenger geweest, je kunt het zelfs dun noemen. Ik at echt heel veel maar kwam gewoon niet aan (dat is nu wel anders, haha). En dat leidde op school tot heel veel gepest. Mijn beste vriendin was precies hetzelfde en zij was nog iets langer dan ik. We zijn echt voor van alles en nog wat uitgescholden en dat heeft zo zijn impact gehad.

Een paar voorbeelden…luciferhoutje, sprinkhaan, wandelende tak, boomstammetje, spriet, anorexia patient, enz… ik had zelfs een juf die er aan meedeed. Mijn ma heeft echt een keer woest op school gestaan. Hoe kun je als volwassene, misselijkmakend.

Op de middelbare school werd pesten absoluut niet getolereerd. In mindere mate gebeurde het daar ook alleen had ik daar weinig last van. Ik begon toen een dikkere huid te krijgen en liet het maar gaan. Maar toen iedereen om mij heen “volwassen” begon te worden en ik daarin achterbleef was ik daar toch heel onzeker over, ik was er dag en nacht mee bezig dat ik bijvoorbeeld nog geen borsten had (die zijn nooit echt heel erg gegroeid want ik heb nog steeds een van de kleinste cupmaatjes ever, thank heaven for push ups, haha) maar ook om het feit dat ik pas heel laat mijn periode kreeg.

Waar ik echt heel verdrietig om ben geweest is dat de jongen op wie ik tot over mijn oren verliefd was (en met wie ik eigenlijk een heel goede band had) gewoon waar iedereen bijstond zei dat als hij met me naar bed zou gaan hij me zou breken omdat ik zo fragiel en dun was. Ik was daar echt kapot van en werd daardoor nog onzekerder. Ik was echt niet blij met dat dunne meisje dat ik in de spiegel zag.

Toen ik een jaar of 18 werd kwam er voor mij een soort keerpunt. Ik was het zat om onzeker te zijn. Ik was nu eenmaal zoals ik was en ik zou daar toch mee moeten dealen. Zo rond datzelfde moment dat ik mezelf begon te accepteren begon ik ineens te merken dat ik meer mannelijke aandacht kreeg, maar dat kon toch zeker niet komen door hoe ik er uitzag? Ik was immers (in mijn hoofd) nog steeds die dunne spriet! Die aandacht zorgde ervoor dat ik wel zekerder van mezelf werd en mezelf echt ben gaan accepteren voor wie ik ben.

Er zijn twee dingen die ik altijd van nature heb gehad en  dat zijn mijn billen en mijn benen waar ik altijd heel erg trots op ben geweest en tot op de dag van vandaag nog steeds veel complimenten over krijg. Inmiddels ben ik ook een heel stuk zelfverzekerder en tevreden met mezelf. Maar toch…soms steekt toch die onzekerheid weer de kop op!

Vorig jaar postte ik op Instagram een foto van mezelf in een badpak. Ik vond dat doodeng want een badpak maakt je borsten al platter maar bij mij helemaal. Ik vertelde in mijn post hoe eng ik het vond om dit te posten en dat dit een punt is waarover ik toch nog steeds onzeker ben. Ik kreeg daar zoveel positieve reacties op! Het beheerst niet meer mijn leven maar die onzekerheid is er soms toch echt nog wel. Ook mijn neus vind ik bijvoorbeeld niet mooi, veel te groot! En dat terwijl ik altijd te horen krijg dat men mijn neus eigenlijk heel mooi vind, en dan kijk ik naar die foto (die dan van de zijkant genomen is) en dan denk ik waar heb jij het over, ik zie alleen maar die neus!!! Mijn vriendin kan daar best pissig over worden en die roept dan dat ze dat niet begrijpt omdat zij alleen maar een sterke vrouw ziet, en ik…ik zie nog steeds alleen maar die neus. Ik post dat soort foto’s toch! Omdat ik heel goed weet dat dit mijn eigen onzekerheid is en dat het waarschijnlijk nergens op slaat.

Enfin…wat ik wil zeggen is dat iedereen mooi is op zijn eigen manier. Verspil je leven niet door de hele tijd na te denken over alles wat je onzeker maakt en geniet van de dingen waar jij je zeker over voelt. We hebben allemaal onze kleine onzekerheden en ons verleden dat we met ons meedragen maar laat het niet je leven beheersen. Wat jij niet mooi vind aan jezelf kan een ander heel mooi vinden of misschien niet eens opvallen. En als je wel even bevangen wordt door een onzeker gevoel? Dat mag, als je het daarna maar weer loslaat.

Geniet van je leven, het is te kort om je druk te maken van wat anderen van je vinden! Zorg goed voor jezelf en accepteer jezelf zoals je bent, want je bent prachtig!!

Liefs Dalia