Durf jij jezelf te zijn?

Ik was altijd al anders dan anderen.

In een eerdere blog vertel ik over hoe ik vroeger gepest ben en wat dit voor invloed op mij heeft gehad. Je kunt het artikel hier teruglezen.

Dat ik gepest werd heeft mij er toch nooit van weerhouden om mijn eigen rare ik te zijn. Ik ben een redelijk gevoelig mens en kan me dingen wel aantrekken en toch…

Ik heb me nooit anders voor mensen voor gedaan dan ik ben. Ik ben nu eenmaal ik, met al mijn rare dingetjes.

Ik kan niet tegen dingen die scheef hangen, check drie keer of de deur wel goed dicht is, ik kan niet slapen voordat alles op de nachtkastjes ligt zoals het hoort, tijdens het maken van foto’s moet ik altijd even achterlijk doen. Ik kan midden op straat besluiten dat ik keihard een liedje wil zingen, wil dansen of gewoon random mensen een goedemiddag gaan wensen. Ook kan ik soms stil en teruggetrokken zijn en geen zin hebben in mensen om me heen. Ik ben een knuffelaar en hou van lekker knus. Ik kijk graag films en series, ik ben een nerd en kan heel emotioneel worden als ik aan het kijken ben (ik zit nog steeds keihard op de bank te janken als Angel, Buffy verlaat en als Spike zich opoffert) en hou van allerlei soorten muziek, ik doe ook graag bepaalde muziek na (schijnt erg leuk te zijn) en ik kan urenlang echt letterlijk met mijn hoofd in een goede game of spannend boek zitten. Ik ben een open persoonlijkheid en zeg alles recht voor zijn raap. Ik kan mijn emoties niet verbergen omdat ze van mijn gezicht af te lezen zijn en ik pik ook vaak emoties van anderen op. Ik weet vaak dingen nog voordat ze gebeuren en…ik doe gek als ik daar zin in hebt en het maakt me dan niets uit wat anderen vinden.

Mijn  vriendin begint er nog regelmatig over hoe ik vroeger het ABC kon boeren (kan en doe ik nog steeds trouwens) of hoe ik midden in de klas als door een wesp gestoken op kon springen omdat mijn majo (schrijf je dat zo?) afzakte en ik hem op moest hijsen. Ik was dus altijd al een beetje raar. Dat heb ik niet helemaal van een vreemde. Mijn moeder is ook zo. Zo gingen we eens winkelen en daarna een happy meal halen bij de Mc Donald’s, mijn jongste zusje kwam toen op het idee dat als je de doos van het happy meal op je hoofd zette, de M precies een brilletje over je ogen heen was! En zo liepen we dus inclusief mijn moeder met een happy meal doos op onze kop, keihard zingend door de Kalverstraat in Amsterdam. Mijn andere zusje schaamde zich dood.

Later ben ik ook altijd zo gebleven. Gewoon mijn gekke zelf want echt normaal ben ik nu eenmaal niet en zou ik ook nooit willen zijn. Het maakt mij uniek en geliefd dat ik volledig mijzelf bij mensen kan zijn. Soms is het echter wel lastig. Ik geef namelijk alles wat ik in me heb aan mensen en heb ondanks alle nare dingen die ik meegemaakt heb in mijn leven nooit mijn hart afgesloten of muren opgetrokken. Daardoor ben ik toch ook wel gekwetst.

En toch…nog steeds, als ik je in mijn hart sluit ga ik voor je door het vuur en zal ik er altijd voor je zijn. Mijn echte vrienden weten dit. Sommige ken ik al mijn hele leven, anderen een jaar of twintig en niet altijd zie ik iedereen zo vaak als ik zou willen maar als we dan weer samen zijn is het altijd net als vroeger en ik merk dan dat ik ze erg gemist heb.

Ik ben van mening dat deze mensen nog steeds met mij bevriend zijn omdat ik me nooit anders heb voorgedaan als ik ben. Wat je ziet is wat je krijgt. Ik ben direct en blijkbaar grappig, zorgzaam en vriendelijk tegen anderen en tja, ook lekker gek wanneer ik daar zin in heb. Wie daar niet tegen kan moet maar lekker verder gaan met zijn leven want ik heb daar namelijk geen boodschap aan en ik zal altijd ik blijven!

Mensen die ik tegenkom en die mij nog kennen van vroeger zeggen vaak dat ik geen steek veranderd ben en als ik nieuwe mensen leer kennen (vaak via Instagram) hoor ik vaak dat ik in het echt precies ben hoe ik op social media ben. Ik zie dit als een enorm compliment en vind dat ook erg leuk om te horen.

Wat ik hiermee wil zeggen is dat je jezelf nooit moet verloochenen of aan de kant moet zetten en jezelf al helemaal niet anders moet voordoen dan je bent. Geloof me dat hou je niet lang vol en uiteindelijk komt je ware ik toch wel naar voren. Bespaar jezelf een hoop verdriet en gezeur en wees gewoon jezelf. Als mensen dat niet kunnen hebben dan is dat echt hun probleem en niet die van jou! Ik zeg het wel vaker en dat meen en geloof ik echt, je bent prachtig precies zoals je bent, dus wees jezelf, mensen  voelen die energie en zullen je graag om je heen hebben.

Liefs Dalia