Trouw aan jezelf

het is mijn trouwe volger op social media vast niet ontgaan, net als mijn trouwe lezers van mijn persoonlijke blogs, dat ik afgelopen half jaar wat struggles heb gehad. Wat achteraf gezien nodig bleek om opheldering voor mijzelf te krijgen. Ik heb mij zaken aangetrokken die niet voor mij relevant waren, in zoverre het was achteraf gezien eigenlijk niet mijn probleem. Ik maakte het mijn probleem omdat ik voor iedereen klaarstond en alle verhalen van mensen heb aangehoord. Dat resulteerde heel kort door de bocht gezegd in een “kortsluiting” in mijn brein.

Door alle verschillende meningen en verhalen verdronk ik in mijn eigen normen en waarden en vooral in mijn eigen IK. Naast dat dat speelde heb ik te maken met mijn eigen leven, waar ook nog genoeg in gebeurd en veranderd. Toen ik afgelopen juli de stekker eruit trok, nou ja niet letterlijk, en ik voor mijzelf ging heeft mij dat moeite gekost maar zeker meer dan goed gedaan. Het heeft mij contacten gekost, maar ook weer  hele mooie nieuwe contacten opgeleverd. “Als mijn eigen ik, die staat voor haarzelf, niet aansluit bij diegene die mijn rust niet waarderen kan, dan is dat niet mijn probleem!(niet meer)”…dat is wat ik er van vindt.

De druk, de sociale verplichtingen en geklets en veel gedoe waren mij te veel geworden. Ik voelde mij ellendig en onrustig, de fibromyalgie klachten namen erg rap de overhand. Mijn HSP klachten waren flink overstuur, kortom ik vond mijzelf een..tja weet ik eigenlijk niet wat ik vond want mijn mening werd al maanden niet gehoord, dus had ik voor nu even geen mening meer. Wat ik wel wist? Dit moest en zal veranderen. Niet voor iemand anders, maar voor mij! Zolang je zelf de waarheid kent, je jezelf met een schoon geweten in de spiegel kunt aankijken, wie is dan de ander om jou een rot gevoel te geven?

Zie je, ook als je 46 jaar bent kun je last hebben van een sociale druk, leer je nog steeds op te staan nadat je keihard bent gevallen. Is voor jezelf kiezen ook nog steeds een uitdaging en leerpunt!! Maar uitdagingen zijn er om aan te gaan en om van te leren en door te groeien. En die groei bemerk ik wel degelijk momenteel. Ik reageer niet meer op alles, ik heb mijn verwachtingen omlaag geschroefd, beter gezegd ik heb geen verwachtingen meer. Kleine toelichting, ik ga er van uit/heb de verwachting dat zoals ik in elkaar zit dat iemand anders dat ook naar mij is. Als ik met je omga verwacht ik dat wij op dezelfde voet staan, elkaar begrijpen. Nou dat is dus niet zo, dat is gebleken in dit verhaal. Vandaar dat ik op dit vlak mijn verwachtingen heb aangepast. Egoïstisch, dacht ik in het begin, maar dat is het zeker niet om op te staan voor jezelf en prio te geven aan de persoon die JIJ bent. Het op jezelf willen zijn is voor mij het rustpunt dat ik nodig heb. Als mijn aanwezigheid is wat jij nodig hebt dan worden de rollen verkeerd bedacht. Ik heb alleen mijzelf nodig om te krijgen/creeëren wat ik wil. Het zijn mijn doelen, mijn rust en mijn geluk.

Liefs,

Carien