Wat ik moet of niet moet, dat bepaal ik zelf! De leuke en minder leuke kanten van Instagram…

Disclaimer: ALS JE SLECHT TEGEN KRITIEK KUNT KUN JE DEZE BLOG MISSCHIEN BETER AAN JE VOORBIJ LATEN GAAN…

Instagram, een veel besproken onderwerp. Toen Instagram net ontstond had ik een prive profiel. Ik deelde daar af en toe foto’s voor mijn vrienden en daarmee was het klaar. Totdat ik daadwerkelijk te horen kreeg welk ziektebeeld ik had en dat het ondanks de aandoening toch echt niet onmogelijk is om er een gezonde fitte leeftsijl op na te houden. Ik wilde dit delen met mensen…zowel de ups en downs. Daarom besloot ik mijn profiel open te gooien en mijn boodschap naar buiten te brengen. En hey, dit werdt goed ontvangen. Ik vond het leuk en vergaarde steeds meer volgers.

Door de jaren heen ben ik me steeds prettiger gaan voelen voor de camera en heb ik hele leuke mensen leren kennen, toffe en bijzondere samenwerkingen gehad, ben ik naar leuke evenementen geweest en heb ik van alles geleerd. Ook heb ik een aantal goede, lieve en respectvolle fotografen waar ik mee werk via insta ontmoet, iets wat niet altijd even makkelijk is! Ik heb zelfs nog niet zo lang geleden een uitje geinitieerd en we zijn met een grote groep “instagrammers” naar Walibi geweest. Wat is insta leuk he?

Of toch niet…

Het begon toen insta voor de eerste keer het algoritme veranderde. Ik zag alles niet meer op chronologische volgorde maar dingen waarvan insta dacht dat ik ze graag zou zien…okay dat kan…kort daarna veranderde er weer iets en zo maar door. Tot op het punt dat ik nu inmiddels bijna stilsta in mijn groei, mijn likes zwaar omlaag zijn gegaan en ik bijna niet meer gevonden wordt door mensen die mij niet volgen.

Toen hoorde ik over de Telegram groepen. Die groepen dienen ervoor om elkaar te helpen groeien door middel van elkaars foto te liken of commenten. Ik dacht waarom ook niet. Ik merkte dat ik er ontzettend mee bezig was en dat het veel tijd in beslag nam. Soms zag ik foto’s voorbij komen waar ik niets mee had maar die je dan toch moet liken omdat dit wel zo eerlijk is omdat zij ook jou foto weer liken…ff he, What the fuck? Waar was ik nu helemaal mee bezig? Het ging helemaal niet eens meer om echte engagement maar om die stomme like? Alleen maar omdat insta zo lekker bezig was. Hier had ik geen zin in en ik ben er dus weer uitgestapt. Ik zit nog wel in een paar kleinere groepjes maar dat zijn allemaal mensen die ik over het algemeen volg en waarvan ik de content oprecht leuk vind maar die insta mij niet laat zien, dus vandaar.

Ik wil de terug naar de essentie van Insta, datgene dat ik ook daadwerkelijk leuk vind om te doen. Ik schoonde mijn insta weer op en heb er meer dan 1700 fake followers (mensen die nooit wat liken of reageren) afgegooid. Dan maar minder volgers maar wel mensen die oprecht geinteresseerd zijn.

Ik ben dus gewoon weer lekker bezig met wat ik leuk vind, het creeren van content en het engagen met mensen die ik oprecht leuk vind en waar ik mij oprecht voor interesseer.

Maar…nu komt het…

 

Wie ben jij om mij te vertellen wanneer en of ik jouw foto moet liken/commenten/saven of whatever. Ik maak geen geintje he, ik krijg letterlijk dm’s van mensen omdat ik hun foto nog niet geliked heb…uhm…ik heb een leven…ik werk, train, heb een man waar ik dingen mee doe, ga op stap met vriendinnen en ben heel vaak vanwege de fibro gewoon ontzettend moe. Bovendien vind ik het echt heel vreemd, kinderachtig en obsessief om zo met Instagram bezig te zijn dat je mij hiermee moet lastig vallen. Alsof ik verplicht ben om alles wat je plaatst te liken…NIET DUS!!!

Wanneer ik een post plaats, zet ik hem altijd in mijn story en zet ik erbij show some love of zoiets. Maar ik zal NOOIT…bij iemand in zijn/haar dm gaan zitten zeiken waarom hij/zij mijn post niet geliked heeft…boehoe..dan like je lekker niet of wat later dan je normaal doet. Als je mijn foto en de tekst eronder oprecht leuk en inspirerend vind, ja alsjeblieft, like, comment..daar help je me zeker mee maar voel je alsjeblieft niet verplicht. Er zijn al genoeg verplichtingen in het leven en insta is er daar zeker niet 1 van. Insta moet leuk zijn en niet stressvol.

Ik zal dit daarom nog 1x zeggen. Ik en alleen IK bepaal zelf of en wanneer ik op jouw post reageer. Als je me vraagt waarom ik dit niet gedaan heb dan reageer ik daar niet meer op, puur omdat ik vind dat ik jou geen verklaring schuldig ben. En ja misschien zie ik niet altijd je post maar ik probeer wel altijd te reageren…wanneer MIJ dat uitkomt….

Ik hou van al mijn volgers. Zonder jullie zou ik niet zijn waar ik nu ben en ik zal altijd mijn best voor jullie blijven doen. Maar wel op mijn eigen manier, zodat ik dicht bij mezelf blijf en er geen stress van ondervind. Dank jullie voor al je support, ik waardeer het echt!

Hoe sta jij hier zelf in? Maak je dit soort dingen ook weleens mee?

Liefs Dalia