Een doel nodig hebben om je goed te voelen. Misschien verwoord ik dit niet geheel correct, maar is het waar het bij mij wel om draait.
Toen ik met bewegen begon had ik als doel in beweging te kunnen komen en van die bank af te raken waar ik veel uren doorbracht i.v.m. mijn fibromyalgie. Dat doel had ik behaald. Ik kon inmiddels een wandeling met de hond maken, ik kon 3x in de week zwemmen, weliswaar 10 minuten per keer maar ik kon het. Ongemerkt heb ik dit uitgebreid en kwam toen zelfs de fitness er bij.
Fitness in een sportschool, een totaal nieuwe wereld voor mij. Maar ik raakte gewend aan deze vorm van beweging. Ik had zelfs resultaat qua lichaamsverandering. Het doel om weer te kunnen bewegen gaf energie, naast het bewegen paste ik mijn voeding aan. De boeken van Sonja Bakker en talloze andere boeken heb ik van voor naar achter uit gegeten. Het aanpassen van mijn voeding en dus eigenlijk mijn leefstijl veranderen resulteerde in het behalen van mijn doelen. Toen (nu achteraf gezien) zocht ik naar inmiddels een nieuw doel, ik wilde meer. Ik was inmiddels van een bankliggeld persoon naar een actief persoon veranderd, ik was van overgewicht naar een gezond gewicht gegaan, doel bereikt. Dus ja, en nu?
Toen bedacht ik dat ik mijn lijf sterker wilde maken. Sterker en qua shape wilde ik ook nog veranderen. En mijn volgend doel was geboren. Een personal trainer was ook gevonden en ik ging van start. De personal trainer was mijn investering in het bereiken wat ik voor ogen had, namelijk het fit(ter) oud worden en mijn spieren versterken met de trainingen en een verbetering in mijn leefstijl. Naarmate de tijd verstreek werd ik krachtiger qua lijf, qua mindset heeft dat altijd al wel redelijk als sterk ontwikkeld in mijn brein gezeten, aan mijn lijf was winst te behalen dat wist ik zeker! Jullie weten inmiddels allemaal wel dat ik mijzelf en mijn lijf heb uitgedaagd om een bodybuilding wedstrijd te doen. Dit allemaal heb ik vooral gedaan op wilskracht en een zeer krachtige mindset. In maart 2018 heb ik dan ook op het podium gestaan en met een tevreden 6e plek het podium afgegaan.
Na deze wedstrijd ben ik overgestapt naar een andere coach, puur omdat ik verder wilde in de wedstrijden en mijn toenmalige trainer mij daarin niet meer kon begeleiden. Bij mijn huidige coach/team ging het totaal anders dan ik gewend was. Dit vroeg een aanpassing en verandering van zowel de trainingen als wel van mijn voeding. Deze verandering gaf wat flinke ups en downs lijfelijk, maar hebben mij meer dan goed gedaan. Qua mindset kwam er extra info bij, omdat mijn huidige coach en ik soms gesprekken hebben die nieuwe inzichten geven. Een “simpel” voorbeeld? Ik wilde binnen een jaar terug het podium op, anders uiterlijk maart 2019 (jaar na dato). Zo zat het in mijn hoofd en zo wilde ik het. Okee gaandeweg werd duidelijk dat dat niet haalbaar was (meerdere redenen), mijn doel om binnen een jaar terug te komen had zich omgezet in een soort van “moeten” en was ik het plezier verloren in deze sport. Het moeten presenteren van jezelf wat ik nu eenmaal van mijzelf eis, eiste in dit geval zijn tol. Op dat vlak lag dus eerst winst te behalen!! Wedstrijd werd uitgesteld en de focus werd verlegd. Goed om te weten misschien, inmiddels heb ik al 2 andere wedstrijden ook uitgesteld. Mijn focus nu is bouwen aan een sterkere shape.
Nu naar het moraal van dit hele verhaal. Doordat ik mijn doel had bereikt in 2018 hield ik mij vast aan het idee dat bikinifitnesswedstrijden draaien een doel in mijn leven zou zijn. Je leest het goed, zou zijn! Door het inmiddels al 3x uitstellen, waarvan 1x door mijn coach en 2x door mijzelf weet ik dat dit mijn doel niet is. De tak van sport is mijn passie maar niet mijn doel. Gepassioneerd zal ik zeker blijven trainen om die sterke shape te creeëren die ik voor ogen heb, dat er misschien / wellicht / ooit nog eens een wedstrijd aan gekoppeld gaat worden sluit ik niet uit, alleen een datum als doel heb ik dus niet meer. Nu ik deze visie duidelijk heb, geeft het ruimte voor het verder kijken dan dit. Het beseffen dat ik echt niet meer diegene ben voor en al helemaal niet meer de persoon net na de wedstrijd. Vooropgesteld mensen, ik voel mij goed genoeg, shape is ten opzichte van 2018 zeer zeker verbeterd en toch stel ik het uit. Eigenlijk ben ik al die tijd op zoek geweest naar een (nieuw) doel. Ik dacht dat dat binnen de bikinifitness lag, maar de tijd heeft mij in laten zien en geleerd dat dit niet mijn hoofddoel is. Waar ik mij ooit zelf als doel had gesteld te gaan bewegen om van die verdraaide bank af te komen, dat doel was en werd hierdoor vervaagd. Zonder doel ben ik minder gefocussed en bleef ik hangen in het idee van bikinifitness waarvan ik dacht dat een wedstrijd mijn doel was. De tijd die inmiddels sinds 2019 is verstreken daarin heb ik de tijd gebruikt en genomen om hier heel goed over na te denken en ben tot het volgende gekomen ;
- Mijzelf blijven uitdagen in de gym, werken aan een shape die ik voor ogen heb. Een wedstrijd?? geen idee, wie weet.
- Mijn lijf verzorgen en voeden met datgene waar het nu zo hard om vraagt na al het harde werk wat het voor mij heeft gedaan.
- Werken aan fit ouder worden, met daarbij het mogen begeleiden van anderen die dit ook willen.
Mijn nieuwe doelen, op korte termijn en op langer termijn. Over mijn 3e doel zal ik zeker nog eens vaker wat schrijven. Ik sta inmiddels voor een compleet nieuwe uitdaging en heb daar enorm veel zin in.
Liefs,
Carien
daaltjeswereld.com 