Ken je dat? Duizenden woorden in je hoofd, die door elkaar vliegen. Duizenden woorden die zinnen vormen waar je niks van snapt. Duizenden woorden die elke dag hetzelfde zijn. Duizenden woorden…
Die duizenden woorden kunnen zijn; emoties, gedachten, plannen, ideeën, ervaringen en van alles en nog wat.
Het kan een mens soms te veel woorden, al die woorden maar geen structuur. Wat moet je er allemaal mee? Wat kun je doen zodat die duizenden woorden hun eigen rol krijgen waardoor duizenden woorden veranderen en honderden zinnen. Zinnen die je in hokjes kunt plaatsen, zinnen die je op kunt schrijven, zinnen die je kunt uitspreken waardoor je hoofd weer leeg is.
Maar zo makkelijk is dat niet! Ook ik heb duizenden woorden in mijn hoofd en een aantal honderd zinnen. De structuur in mijn hoofd begint te komen, maar het einde is nog niet in zicht! Verschillende manieren gebruikt om het aantal te verminderen, de ene werkt beter dan de ander maar toch blijf ik het proberen. Ik heb woorden opgeschreven en er zinnen van gemaakt in de vorm van gedichten en teksten, ik heb woorden uitgesproken zodat ik niets opkrop. Ik heb zelfs geprobeerd om woorden te vergeten, zodat ze verdwijnen en er ruimte komt om creatief te zijn.
Er gebeurt dagelijks zoveel in ieders leven, waardoor er meer woorden bij komen. Meer woorden die een bepaalde emotie oproepen, meer woorden die een bepaalde druk op je schouders leggen, meer woorden waardoor je het gevoel krijgt jezelf kwijt te raken!
Iets wat mij helpt en wellicht jou ook; deel je woorden met anderen die je dierbaar zijn! Voel het niet alsof je iemand tot last bent. Want ook hij/zij zal een keer een beroep op jou willen doen maar hetzelfde gevoel ervaren. De mensen die je dierbaar zijn zullen nooit een last zijn, maar een steun! De schouder die je nodig hebt om op te leunen of de oren die je nodig hebt om jou duizenden woorden aan kwijt te kunnen.
Duizenden woorden in je hoofd! Ze nemen een beetje af maar het zijn er nog steeds veel… Duizenden woorden…….
Groetjes,
Reggy
Heel herkenbaar en die woordenvloed is zeker niet gemakkelijk. Ik probeer het ook kwijt te geraken via gedichten op mijn blog: autismestorm.home.blog
LikeLike