Comeback

Wie mij volgt op Instagram heeft al kunnen lezen dat mijn sportprestaties momenteel op een zeer laag pitje staan. Nou ja beter gezegd ze staan helemaal niet op een pitje ze zijn  er gewoon niet!

Ik leef al meer dan 30 jaar met fibromyalgie. In al die jaren ontwikkel je voor jezelf een manier om er mee te dealen en of mee om te gaan. Je krijgt advies in wat wel en wat niet, wat beter zou zijn of niet en ga zo maar door. Maar je bent altijd nog je eigen individu. Na een zeer zware periode in mijn leven waarin ik moest overleven en dus dagelijks over mijn eigen grenzen ben gegaan was daar het meest erge dieptepunt ooit, ik raakte mijzelf en mijn baan kwijt. De rust kwam en ik krabbelde omhoog. Inmiddels krabbelde ik steeds sterker omhoog en ben ik gaan fitnessen. Jawel ik deed zelfs een bodybuildingswedstrijd in de bikini klasse. So far so good so happy! Ik zat heerlijk in mijn  eigen ritme en routine, eerlijkheidshalve ik moest mij ook wel aan mijn routine houden anders was mijn balans er niet en begon ik klachten te ervaren. MAAR…ergens heb ik toch niet helemaal goed opgelet want mijn balans is als een baksteen naar beneden gedonderd. Het begon met al wat lichamelijke ongemakjes, maar hee die waren/zijn te negeren. Dat was handelbaar, die ongemakjes heb ik vaker. Ik vraag veel van mijn lijf als bodybuildster en de boog kan niet altijd gespannen staan toch? Dat is okee, althans dat is wat ik aanvaardbaar vind, zodat ik kan doen wat ik doe.

Tot aan nu ruim 4 weken geleden toen ik een ietwat onnozel ongevalletje had en ik een mega smak tegen een harde vloer heb gemaakt. Eerst viel ik op knie, daarna heup en toen hoofd…als in een striptekening heb ik de vogeltjes zien fladderen. Poe hee dat was best heftig en pijnlijk. Ik vond mijzelf mega verstandig en heb toen een week rust genomen en daar bedoel ik dan mee dat ik niet ben gaan trainen. Na die week waarin de pijn weg leek, ben ik de gym weer in gegaan. Wel mijn trainingen aangepast qua “gewichten” (dumbells enzo) zeer laag gehouden. Iedere training die ik na mijn ongevalletje deed, voelde anders en niet fijn. Ik ben onder behandeling bij een zeer kundige masseur dus ik besloot tot aan ik bij hem was geweest ff niet te trainen. Maar foei verstand en gevoel zitten bij mij niet op 1 lijn!! heel blij was ik niet met de situatie. Ondertussen ook maar eens naar huisarts gegaan want de klachtjes breidden zich uit. Bloedprikken en de hele ratteplan. Conclusie bloed geeft geen aanleiding tot verder onderzoek maar mijn heup stond wel scheef. Er was door de klap een scheefstaand ontstaan van ca. 4 cm. Tja.. verklaard een heleboel. Naast fibromyalgie klachten heb ik te dealen met een over geïrriteerd SI-gewricht..tja..logisch dat ik pijn heb en bewegen mij nu niet plezier of energie geeft.

Kortom na heel veel jaar zit ik weer in een comeback fase. Terugvallen is niet leuk, kan ik ook niet mooier maken want er is gewoon niks moois aan. Wat wel positief is, is het feit dat ik de afgelopen jaren mijn lijf zoveel sterker heb gemaakt dat daar nu wel degelijk een winst zit! Want mijn eerste terugval waarin ik mijzelf en mijn baan verloor ten opzichte van nu mijn second comeback .. ik heb mijzelf nog, kan nog steeds leuke dingen doen (okee niet non stop) ik ben nog aan het werk…eigenlijk wat nu te veel is is trainen. Serieus? Is dat het enige? Ik maak mij niet druk! Misschien heeft deze val mij juist op een punt gebracht waarin ik nieuwe keuzes moet maken. En een verandering is altijd goed of ergens goed voor, daar ben ik 100% zeker van!

Liefs,

Carien