Heb je het welleens meegemaakt…je bent in een ruimte en hebt allemaal mensen inclusief je vrienden om je heen en toch…toch voel je je eenzaam. Ik heb het zeker weleens gehad.
Ik ben een sociaal wezen en heb graag mensen om me heen. Ik hou van gezelligheid en ik heb mijn portie stappen dan ook echt wel gehad. In die tijd ging een van mijn relaties uit. Een relatie die totaal ongezond en toxisch voor mij was. Ik schreef daar eerder al een blog over, je leest hem hier
Daarna heb ik mij ondanks alle mensen die er voor me waren echt een tijdje heel erg eenzaam gevoeld. Niemand begreep immers echt wat ik doormaakte. Sommigen begrepen niet eens hoe ik dit had kunnen laten gebeuren. Ik weet nog dat ik op een avond de stad in ben gesleept door twee goede vrienden. We hadden lol en op een bepaald moment waren zij lekker aan het dansen en ik? Ik zat met mijn drankje aan de bar…en dat terwijl ik altijd aan het dansen was (het personeel van de kroeg had zelfs een speciale naam voor me omdat ik altijd in beweging was). Dit keer had ik daar geen zin in en terwijl ik naar het tafereeltje voor me keek en lief met ze mee lachtte voelde ik me eigenlijk ontzettend rot en eenzaam, het leek even of een buitenstaander was en mezelf daar zag zitten terwijl mijn vrienden heel veel lol hadden.
Ik had eerder nooit begrepen hoe iemand zoveel mensen om zich heen kon hebben en zich dan toch zo kon voelen. Bij mij was het van tijdelijke aard. Ik was verdrietig, zat niet lekker in mijn vel, voelde me dom en nam mezelf dingen kwalijk. Ik was dingen aan het verwerken uit een wond die nog heel vers was. Dan is het logisch dat je je zo kunt voelen toch? Inmiddels kan ik me heel goed indenken hoe iemand te midden van zoveel mensen zich onwijs eenzaam en alleen kan voelen. Je weet immers niet wat er in iemand omgaat. Dat hadden mijn vrienden ook niet door.
Het feit dat de mensen die dicht bij me staan wel heel lief voor mij zijn geweest in die weken hebben mij er wel doorheen geholpen en als snel stond ik weer vrolijk met de rest mee te dansen en begon ik weer te genieten van hun gezelschap en mijn leven.
De reden dat ik dit met jullie deel is omdat vooral nu rond en met de feestdagen er vast heel veel mensen zijn die eenzaam zijn of zich zo voelen. Een glimlach of een praatje van een vreemde kan dan heel veel goeds doen. Dus…stop je telefoon even weg en kijk om je heen, ga een praatje aan met die oude mevrouw die naast je zit in de tram, koop een broodje en wat te drinken voor die arme man die het niet kan betalen. En denk er aan, ben je in de kroeg en zie je iemand in zijn/haar eentje zitten? Ga er niet blindelings vanuit dat die het naar zijn/haar zin heeft alleen maar omdat hij/zij lacht. Loop ernaar toe, ga een gesprekje aan, drink samen een drankje en doe desnoods een dansje. Geloof me een klein gebaar kan een heel groot verschil maken!
Wees lief voor elkaar!
Alsvast een heel fijn en knallend eindejaar toegewenst en ik zie en spreek jullie volgend jaar!
Liefs Dalia
daaltjeswereld.com 