Opgesloten…

Ik werd van de week wakker met een gedachte. Een gedachte die mij eigenlijk een klein beetje verdrietig maakte. Inmiddels zitten we al in week weet ik veel van de “slimme” lockdown en is het buiten vreselijk mooi weer. Waar er veel mensen zich wel aan de opgelegde maatregelen houden zijn er ook veel die dat niet doen. Veel jongeren lijken vooral maling aan de regels te hebben. Allereerst vraag ik mij dan af, waar zijn de ouders van deze jongeren en waarom nemen zij niet de verantwoordelijkheid voor het kind dat zij op de wereld hebben gebracht?

Gelukkig zijn er ook voldoende volwassenen die de regels aan hun laars lappen. Want stel je voor je zit een tijdje opgesloten in je huis…je zal er maar depri van worden….IN DE DIERENTUIN ZITTEN DIE ARME BEESSIES ALTIJD OPGESLOTEN IN HUN HOK OF KOOI…die zijn toch ook niet allemaal depressief…en dat terwijl ik het echt zielig vind dat ze in sommige dierentuinen zo weinig ruimte hebben.

Bekijk het eens van de positieve kant, ik hoor meer vogeltjes dan anders, het is non stop mooi weer ( ik zit steeds heerlijk op mijn terras) kun jij ook, op je balkon of in je tuin, ben je toch een beetje buiten, net als die dieren die altijd opgesloten zitten. Ik bedoel, misschien is dit het moment dat wij mensen onze ogen eens moeten openen over het leed dat wij sommige dieren aandoen. Nu voel je zelf hoe het is om opgesloten te zitten…en jij en ik, wij mogen nog naar buiten toe maar met bepaalde regels.

Onze voorouders  hebben gevochten voor dit land, dat is niet eens wat van ons gevraagd wordt. Waarom is het dan toch dat ik nog voldoende mensen zie die gewoon lekker met zijn allen de straat op gaan en dat de politie regelmatig boetes moet uitdelen?

Er is een deel van de bevolking voor wie ik dit wel heel sneu vind. De ouderen, mensen die alleen thuis zitten en waarvan de familie niet op bezoek kan komen, die hun klein kinderen niet in hun armen kunnen houden. De mensen die niet zelfredzaam zijn en waarvan de familie en vrienden hen niet kan bezoeken. Voor hen vind ik het oprecht heel sneu. Bel en videobel regelmatig met ze want anders worden ze heel eenzaam en dat hebben ze niet verdiend.

Tot slot lieve mensen. Blijf positief, probeer je normale ritme vast te houden, geniet voor zover je dat kan zeker van het zonnetje maar blijf bij elkaar uit de buurt. Alleen zo gaan we het van die vreselijke virus winnen. Mocht je het even moeilijk hebben…bedenk dan dat er altijd mensen (en dieren) zijn die het veel moeilijker hebben en onschuldig opgesloten zitten, dat er mensen zijn die weinig tot niets te eten hebben en dat we hier in Nederland van geluk mogen spreken, er is voldoende te eten en te drinken, er is meer dan voldoende wc papier. Stop dus ook maar gelijk met hamsteren want dan blijft er nog wat over voor het hard werkende zorgpersoneel.

Stay Safe en heel veel liefs

Dalia