Ik ben momenteel aan het kijken naar een documentaire op Disney+. Hij heet Year Million en wordt gehost door Lawrence Fishburne. Toepasselijk aangezien deze documentaire impliceert dat we ergens in de toekomst er waarschijnijk voor kunnen kiezen om na onze dood voort te leven in (jawel) The Matrix, of in ieder geval iets wat er verdomd veel op lijkt. De mens is natuurlijk altijd op zoek naar het eeuwige leven. En hoe kun je jezelf beter vereeuwigen dan door je hersenen na je dood te laten uploaden in een mainframe. Ik vind het creepy en om het echt te begrijpen moet je de documentaire serie zelf gezien hebben. Ik raad hem zeker aan.
Een van de eerste afleveringen echter, gaat over o.a. Nanotechnologie een technologie die daadwerkelijk al ontwikkeld is en gebruikt kan worden. Het heeft hier bij ons thuis tot veel vragen en speculaties geleid. Helemaal rondom het hele gebeuren van Covid-19 dat nu gaande is.
Nanotechnologie is iets dat al bestaat. Men verwacht dat dit in de toekomst gebruikt zal gaan worden om ziekten (ook de ongeneeslijke soort) mee te genezen. Maar, het is wel een stukje electronica wat je in je lichaam laat plaatsen. Sterker nog, het maakt wijzigingen aan in je DNA. Nog wat verder in de toekomst wordt er dan ook verwacht dat je door middel van deze techniek van te voren kunt bepalen welke kleur ogen of haar jouw kind bijvoorbeeld krijgt. Ik vind dit spelen met dingen waar je vanaf moet blijven. De natuur moet zijn gang gaan en van dit soort dingen…sorry maar hier kan toch alleen maar ellende van komen?
Bovendien, hoe pijnlijk ook als het jou of iemand in je omgeving overkomt, de ziekten zijn er met een reden…om te voorkomen dat de wereld overbevolkt raakt. Want laten we nu eerlijk zijn. Wij zijn niets anders dan parasieten die alles wat we tegenkomen kapot maken. We maken onze eigen aarde kapot, dit weten we toch al geruime tijd. Ik bedoel…toen ik 10 was kwam daar al van alles over op televisie. Ik wordt dit jaar 40 dus we hebben het over 30 jaar dat daar alweer tussen zit en doen we er iets mee? Nee, we gaan gewoon vrolijk verder met ons leventje er niet bij nadenkend dat er na ons ook nog mensen en ander leven is dat de aarde nodig heeft. We maken elektronica welke we volop gebruiken, er ligt een mooie laag plasticsoep in de zee, de ozon is nog steeds stuk en zelfs onze ruimte hebben we weten te bevuilen met ruimte afval….
Om me heen hoor ik nu wel steeds vaker dat mensen zo duurzaam mogelijk willen leven.m Ikzelf incluis. Maar ik vraag me soms af..zijn we niet te laat en zijn we niet een veel te kleine groep die dit doet?
Kijk nu naar de Covid-19 situatie…wij mensen zijn er niet blij mee maar de natuur bloeit er helemaal van op. En ondanks dat de mensheid hier niet blij mee is merk ik om me heen en lees ik op social media dat de mensen toch meer tot rust komen en genieten van de kleine dingen, de dingen die er echt toe doen. We genieten nu meer van de natuur die we continu kapot maken en verstoren dan voorheen en ik hoop dat we dit ook na deze bizarre situatie in stand kunnen houden.
Maar goed even terug naar waar het nu eigenlijk om ging.
Stel nu dat ik morgen een telefoontje krijg van mijn reumatoloog dat er een remedie is gevonden en ik de rest van mijn leven pijnloos en zonder medicatie zou kunnen doorbrengen, simpelweg door nanotechniek. Oftewel miniscule robots/computertjes die in mijn lichaam worden geplaatst en die dan mijn DNA gaan herstellen zodat het weer gezond is. Heel eerlijk gezegd…ik zou niet weten wat ik dan zou doen. Het is namelijk zo verleiderlijk..nooit meer ontstekingen, nooit meer pijn en moeite met lopen. Maar tegen welke prijs, want ons lichaam…is dat wel gemaakt om elekronica in ons te verdragen, wat voor prijs betalen we daarvoor, want in alle eerlijkheid op de lange termijn weten ook experts niet wat het met je zal doen. En als je er eenmaal aan begint, hoe ver gaat het dan, hoe lang duurt het voordat jij, niet meer jij bent?
Ik vind het briljant en tegelijkertijd serieus doodeng en onnatuurlijk. Maar wat ik zou doen? Ik weet het echt niet. En jij, wat zou jij doen?
Dat is nog eens stof tot nadenken!
Liefs Dalia
daaltjeswereld.com 