Sinds mijn 16e had ik al te maken met ontstekingen maar volgens de artsen zat het tussen mijn oren. Omdat reuma bij ons in de familie zit was ik er echter van overtuigd dat dit was wat er speelde. Pas in 2014 kreeg ik na een zoveelste bezoek aan de reumakliniek te dat ik Arthritis heb. Dit bovenop de fibromyalgie diagnose die ik al eerder kreeg. Ik heb hier al eerder over geschreven en je kunt alles dan ook terugvinden in eerdere blogs.
Waar ik het vandaag over wil hebben is…in hoeverre is het nu mogelijk om fit te zijn en te sporten als je leeft met een chronische ziekte. Er zullen mensen zijn die beweren dat het niet mogelijk is. Ik heb daar een andere mening over. Zelf doe ik al een aantal jaar aan krachttraining. Het houd juist mijn spieren en gewrichten soepel waardoor ik minder last van ontstekingen en stijfheid heb.
Gaat het altijd over rozen? Zeker niet. Kan ik veel spieren opbouwen…daarop is het antwoord ook nee. Waarom niet? Omdat als je een chronische ziekte hebt zoals ik je heel goed naar je lichaam moet luisteren en er zijn nu eenmaal perioden dat het gewoon echt even niet gaat. Als je bijvoorbeeld een ontsteking hebt of als je te moe bent door de fibromyalgie. Ook ligt het krijgen van een blessure nu eenmaal iets meer op de loer.
Vorig jaar bijvoorbeeld…Als ik in totaal 4 weken heb kunnen sporten vorig jaar dan zou je het veel kunnen noemen. Ik zat op dat moment in een burn out en alles kostte mij teveel energie. Letterlijk alles. Toen bleef ik in shape door gewoon gezond te blijven eten ondanks dat ik weinig beweging kreeg.
Vanaf eind vorig jaar heb ik het trainen eigenlijk weer lekker opgepakt. Ik heb een schema gemaakt en train 4x in de week een andere spiergroep…althans..dat deed ik en toen kwam Corona! Ik begon voor het eerst echt resultaten te zien in spiergroei. Maar toen ik ineens niet meer naar mijn werk kon (risicogroep) en daardoor thuis aan het werk ging waar ik eigenlijk een stuk minder beweging door kreeg en in een rare houding aan de keukentafel voor mijn laptop zat kwam er na een paar weken een flinke rugpijn opzetten…
En ik bedoel echt flink. Ik had serieuze moeite met lopen en bewegen, sliep slecht en ik kon niet eens naar de fysio. Gelukkig heeft mijn man mij toen meerdere malen per dag voorzien van een massage op de zere plekken die echt letterlijk mijn bilspieren introkken.
Daarbovenop werd ik laatst midden in de nacht wakker omdat er (zo voelde het tenminste) iets in mijn schouder “scheurde” en ook daar heb ik nu al een paar weken last van. Toch kan ik niet wachten om binnenkort weer lekker aan de slag te gaan met sporten omdat ik weet dat daardoor mijn klachten ook weer minder worden. Voor nu gaat het alleen even niet.
Hoe ik dan weer start? Wel rustig aan en niet meteen vol ik de gewichten want dat is met mijn lichaam vragen om blessures. Ik heb niet één maar twee hele mooie booty bands en een full body band waarmee ik ga beginnen mijn trainingen weer op te bouwen in combinatie met lichte gewichtjes.
Baal ik ervan dat ik niet gelijk verder kan waar ik gebleven was? Enorm! Elke keer weer maar…ik ga gewoon door, omdat ik het leuk vind, omdat het mij een fijn gevoel geeft en omdat mijn lichaam er sterker van wordt.
Mijn conclusie is en zal dan ook altijd blijven dat je ook met een chronische ziekte zult kunnen sporten mits je goed naar je lichaam luistert. Ik ben zelfs van mening dat dit gezonder voor je is dan helemaal niets doen.
Ik hoop dat je het interessant vond om te lezen, Volg me voor meer leuke blogs en ik zou het leuk vinden als je hieronder een berichtje voor me achterlaat!
Liefs Dalia
daaltjeswereld.com 