De Lockdown diaries, wat het met mij doet…wat doet het met jou?

Jeetje wat ben ik de de lockdown en alles dat het zich meebrengt inmiddels zat zeg. Het thuiszitten, maar vooral mijn sociale leven dat al een hele tijd op een laag pitje staat! Ik mis het om lekker een dag op pad te gaan en dan gewoon ergens een simpele kop koffie te kunnen drinken. Of na een dagje buiten lekker uit eten te kunnen gaan! BBQ met vrienden en gewoon normaal winkelen! Gelukkig dat we nu inmiddels wel lekker op een terrasje mogen en kunnen zitten en de maatregelen langzaam wat minder worden. Ik wist niet hoe snel ik naar BLVD Cafe moest komen 🙂

Energie

Mijn energielevel is 0 en als ik een dag iets gedaan heb ben ik de volgende dag doodmoe en heb ik letterlijk pijn aan mijn lijf. Ik heb steeds minder zin om iets te ondernemen en ik slaap vreselijk slecht! Motivatie is laag en ik moet mezelf echt dwingen om iets te gaan doen. Daarnaast lijkt het wel of ik dit jaar meer last heb van de fibromyalgie dan normaal.

De lente komt er aan en dus is het tijd om te relaxen in het zonnetje https://www.hangmatgigant.nl/

De wereld staat nog steeds bijna stil en ik begin inmiddels te geloven dat we nooit meer terug zullen gaan naar hoe het “vroeger” was. Ik heb en wil geen kinderen en ben daar op dit moment ontzettend blij om. Ik moet er niet aan denken dat mijn kind moet opgroeien in een wereld waar mondkapjes normaal zijn, waar er een avondklok ingesteld kan worden, we niet meer normaal kunnen winkelen en (naar het lijkt) we straks voordat we ergens naartoe willen eerst een wattenstaaf in onze neus geduwd moeten krijgen om te bewijzen dat we niet ziek zijn! En dat vanwege iets dat nog geen 1 procent van de bevolking fataal is. Ik schreef hier in een eerdere blog een en ander over. Je kunt deze blog hier teruglezen.

In het begin was het wel fijn

Toen de lockdown iets meer dan een jaar geleden begon vond ik het stiekem wel prettig. Ik kwam tot rust, kon wat meer tijd besteden aan mijn blog en het was ook erg leuk om aan de keukentafel samen met Mike te werken. Ik was lekker aan het trainen en kwam op die manier ook nog aan mijn beweging en vond het allemaal wel best. We gingen wel vaker de natuur in maar nu nog vaker. Ik kwam en kom daar tot rust en hou van de geluiden die ik daar hoor. De vogels, de bomen die bewegen en het zonnetje natuurlijk.

En nu een jaar later

Fast forward een jaar later, nog steeds die vreselijke lockdown…ok eerlijk? Er zijn een aantal dingen die ik wel echt heel erg fijn vind aan de hele situatie. Zoals mensen die daadwerkelijk thuisblijven als ze ziek zijn ZOALS HET HOORT!!!! Iedereen houd tegenwoordig rekening met je persoonlijke ruimte, jammer dat er een pandemie en angst aan te past moet komen om dit voor elkaar te krijgen want ook respect voor elkaars persoonlijke ruimte vind ik ZOALS HET HOORT. Tot slot…de tijd hebben om heel rustig en uitgebreid te lunchen tussen de middag in plaats van eten in een half uurtje pauze op je werk.

Maar…inmiddels ben ik door Covid-19 mijn baan kwijtgeraakt en voel ik me soms erg geisoleerd. De meeste van mijn vrienden hebben gewoon een baan en daardoor zie ik weinig mensen. Het weer zit niet mee waardoor ik langer binnen zit en veel pijn van de reuma ervaar en dus ook niet echt kan trainen op het moment. Wat weer resulteert in weinig beweging, slecht kunnen slapen en we zitten weer in een vicieuze cirkel.

Geestelijke impact

Naast lichamelijk merk ik ook dat het geestelijk iets met mij doet. Zo zijn er dagen dat ik me echt zwaar depri voel en eigenlijk geen zin heb om met anderen te moeten praten. Ik hang dan op de bank met een dekentje en een kat tegen me aan en kijk de hele dag een beetje doelloos televisie. Terwijl ik dan liever naar mijn werk zou gaan maar ook dat vinden van werk dat is nog niet zo makkelijk in een tijd als deze, en het binnenkrijgen van afwijzing na afwijzing daar wordt ik ook niet vrolijk van. Soms schreeuw ik en soms jank ik het er allemaal gewoon even lekker uit. Positief denken zit er dan ook even niet in en dat is niet erg, ik ben ook maar een mens en ik heb emoties en de situatie zoals die nu is is gewoonweg vreselijk.

Positieve pet op!

Gelukkig weet ik ook altijd mijn positiviteit weer terug te vinden en mogen we langzaam maar zeker weer wat meer en lijkt het erop dat de lockdown toch wel voorbij gaat, al blijf ik sceptisch. Dat woord alleen al…mogen…het hoort de normaalste zaak van de wereld te zijn om uit eten te kunnen of een terrasje te pakken. Maar goed. De besmettingen lopen terug en dus vind onze overheid dat er weer meer mag. Die neemt namelijk besluiten op basis van wat zij vinden en denken dat goed voor ons is….Dat is zeker niet je weerstand goed op peil houden door gezond te eten, te sporten, etc, maar dat is weer een onderwerp voor een andere keer! Ik kan in elk geval niet wachten tot ik weer eens naar een festival of een gezellig avondje stappen kan!

Wat voor impact heeft de lockdown het afgelopen jaar op jou gehad? Laat vooral een berichtje achter onderin de comments!

Liefs Dalia