En, wanneer komen jouw kinderen?

Hi Allemaal,

Vandaag een beetje een ander soort artikel dan jullie van mij gewend zijn, dit gaat over een soort frustratie van mij. De eeuwige vraag die mensen maar blijven stellen…En, wanneer komen jouw kinderen? Begrijp me niet verkeerd als je onderstaand leest, ik hou van kinderen, ik werk nota bene op een school, ik wil ze gewoon zelf niet, dat is een bewuste keuze maar het lijkt net of sommige mensen dat maar niet willen/kunnen begrijpen.

Op een bepaald moment in je leven vinden mensen het gepast om te vragen wanneer jij nou eens aan kinderen begint. Als je dan zegt dat je geen kinderen wilt dan kijken mensen je aan alsof je gestoord bent. Alsof je alleen maar het ultieme geluk gaat vinden wanneer je kinderen krijgt en anders iets mist in je leven. Maar ja, een anders idee van geluk is de mijne niet. En, ze verwachten een verklaring van je…

Mijn partner en ik hebben helemaal geen behoefte aan kinderen. We zijn samen prima gelukkig en hebben genoeg aan elkaar (en onze katten :-)). Nu schijnt dit vreemd te zijn en blijven mensen maar vragen waarom we geen kinderen willen.

Ik ga dan uitleggen: Ik wil geen kinderen, simpelweg om het feit dat ik daar geen geduld voor heb, ik geniet van mijn vrijheid en dat mijn vriend en ik kunnen doen waar we zin in hebben,wanneer we daar zin in hebben. Ik hou van mijn bed en mijn nachtrust. Ik heb geen zin om eerst maanden lang met een dikke buik rond te lopen (en alles wat daarbij komt kijken), ik wil mijn genitaliën graag intact houden en niet uitscheuren en vervolgens hechtingen krijgen. En wie weet wat het verder allemaal met mijn lichaam doet. Ik wil alles houden zoals het is. Daarnaast heb ik een chronische ziekte die maakt dat ik vaak moe ben en de verantwoording voor een kind wil ik daar gewoon niet bij hebben.

Maar je krijgt er zoveel voor terug zeggen ze dan. Zo denk ik er helemaal niet over.

Wat krijg ik er voor terug? Een klein persoontje dat volledig van mij afhankelijk is, die alleen maar eet, drinkt, huilt, slaapt en poept. Wanneer die fase voorbij is moet je continu opletten wat je kind aan het doen is. Dan krijg je op een gegeven moment de pubertijd en zijn ze opstandig en waarschijnlijk haten ze je ook nog. Ze kosten een heleboel geld en als ze dan eindelijk (hopelijk rond hun 20ste levensjaar) uit huis gaan en je denkt dat je eindelijk weer van je vrijheid kunt gaan genieten, beginnen ze aan hun eigen kinderen en moet je voor oma gaan spelen. Bovendien blijf je je hele leven lang je zorgen maken om je kind. Thanks, but no thanks.

Inmiddels ben ik op een punt dat ik vind dat het gewoon onbeschoft wordt om die vraag te stellen, vooral als het telkens dezelfde mensen zijn die het vragen. In mijn geval wil ik ze gewoon echt niet, maar voor hetzelfde geld blijf je die vraag aan iemand stellen die geen kinderen kan krijgen en dit niet aan de grote klok wil hangen, en dan blijf jij steeds vragen wanneer komen ze nou of en beginnen je eierstokken al te rammelen, je biologische klok begint al te tikken he? ONBESCHOFT!!!

Even een tip! Natuurlijk mag je die vraag stellen maar, als iemand je een keer heeft uitgelegd waarom, blijf dan niet die mensen lastig vallen met die vraag. Het is irritant en vermoeiend om steeds hetzelfde te moeten beantwoorden aan dezelfde personen. STOP MET VRAGEN, ik vraag jou toch ook niet waarom jij wel aan kinderen begonnen bent!!! Dat is een bewuste keus, laat iedereen in zijn/haar waarde alsjeblieft.

Dit betekent overigens niet dat ik niet van kinderen hou. Ik heb twee neefjes en een nichtje (van mijn partner zijn kant) waar ik dol op ben en ik vind het heerlijk om met hen te spelen en om op te halen om een dagje wat leuks te gaan doen. Maar ik ben ook heel blij dat ik ze daarna weer terug kan geven. Veel mensen in mijn omgeving hebben kleine kinderen en ik vind het allemaal leuk, zolang ik ze maar niet hoef te houden.

Sinds vorige week heb ik er ook een echt nichtje van mijn zusje bijgekregen. Ik ben mega trots en wil haar alleen maar knuffelen! Ze is zo een mooie baby met een enorme bos met haar en zo schattig. Maar nog steeds voel ik niet de behoefte om er zelf 1 te gaan maken 🙂

Dus iedereen die dit wel eens doet bij zijn/haar vrienden…vraag het gewoon 1x en blijf niet steeds de vraag herhalen…je bent onbeschoft bezig zonder dat je er zelf erg in hebt!

Liefs Dalia
Follow my blog with Bloglovin